Dorothee Jansen in De Singel

Volgens haar bio trekken Dorthee Jansen en Francis Grier de wereld rond met een reeks liederavonden die ze "New Perspectives" gedoopt hebben. De bedoeling is om een recital thematisch samen te stellen rond Schuberts biografie.

Afgelopen zaterdag waren ze in De Singel met het Liederbuch der Thérèse Grob, aangevuld met nog een paar liederen zoals het beroemde Gretchen am Spinnrade. Dit "Liederbuch" is een verzameling van 17 liederen die Schubert als (vermoedelijk) verjaardagscadeau gegeven heeft aan zijn eerste liefde Thérèse Grob toen hij ongeveer 18 jaar oud was. Het probleem met deze relatief vroege liederen is dat ze niet allemaal even interessant zijn... slechts twee ervan kunnen min of meer tot het standaardrepertoire gerekend worden: Am Grabe Anselmos en Litanei. De rest zijn hoofdzakelijk strofische liederen die nogal snel vervelen.

Het strofisch zijn hoeft op zich geen probleem te zijn... als de zangeres voldoende verbeelding heeft om er iets van te maken. Maar Dorothee Jansen is een generiek klinkende sopraan die de meeste liederen vrij monotoon zingt. Verder benadert ze de hoge noten enigszins voorzichtig en lijkt haar lage register niet geïntegreerd te zijn met de rest van de stem, met niet altijd even mooi klinkende borsttonen tot gevolg. Alhoewel ik haar nog wel het voordeel van de twijfel wil geven, aangezien dit misschien te wijten is aan de "resten van een verkoudheid" waarvoor ze zich na de pauze liet verontschuldigen.

Het is wel zo dat de meeste liederen niet echt uitnodigen om echt diep te graven, maar dan hadden ze misschien beter een andere keuze gemaakt. Dit betekent niet dat al die liederen over dezelfde kam geschoren kunnen worden. Bij die onbekende liederen zitten er wel een paar interessante ontdekkingen die toch enige interpretatieve variatie konden losweken. Zoals bijvoorbeeld Der Leidende of In's stille Land, wat al een vooraankondiging is van Nur wer die Sehnsucht kennt.

Ongelukkig was ook haar keuze om van Litanei zo ongeveer alle strofen te zingen... het origineel gedicht bestaat uit zeven strofen en gewoonlijk worden er daar een stuk of drie van gezongen. Zes strofen zingen is misschien wat teveel van het goede.

Het publiek leek ook niet laaiend enthousiast en had voldoende aan Die Forelle als enig bisnummer...

Publicatie: maandag 28 oktober 2002 om 09:22
Rubriek: Liedrecital