Zemlinksy-tweeluik in Düsseldorf

Het klassieke Zemlinsky-tweeluik van de twee op Oscar Wilde-stukken gebaseerde opera's, Eine florentinische Tragödie en Der Zwerg, is de slotproductie in Düsseldorf. De twee eenakters werden door twee verschillende regisseurs in scène gezet.

foto © Hans Jörg Michel

Eine florentinische Tragödie gaat over een driehoeksverhouding waarbij Simone zijn vrouw Bianca betrapt met Guido Bardi. Tijdens de ouverture nemen figuranten plaats in een cinemazaal. Op de eerste rij zitten Bianca en Simone, een paar stoelen verder Guido... Bianca valt in slaap. Barbara Klimo suggereert dat de rest zich afspeelt in Bianca's fantasie of haar dromen. Het scènebeeld wijzigt in een abstract decor met witte lichtgevende prisma's, we worden ondergedompeld in een surrealistisch verhaal: er worden pijpen gerookt waaruit zeepbellen komen, Guido maakt vreemde dansbewegingen, een Harlekijn laat het drietal toneel spelen, ... We zijn in een droom, alles kan. Het is een leuke enscenering met gevoel voor humor.

Simone is de eigenlijke protagonist. De opera is bijna één lange monoloog, met slechts sporadische tussenkomsten van Bianca of Guido. Anooshah Golesorkhi zingt de rol met een robuuste stem. Hij slaagt er wel niet in om heel de opera te blijven boeien, daarvoor is zijn Duits iets te wisselvallig, gebruikt hij iets te veel tussenklinkers en nuanceert hij niet genoeg. Janja Vuletic was een mooie en overtuigende Bianca. Guido was luxueus bezet met de dramatische tenor van Corby Welch.

foto © Hans Jörg Michel

Der Zwerg vertelt over de 18de verjaardag van Donna Clara, die een levende dwerg als verjaardagscadeau kreeg. De dwerg is afzichtelijk, maar aangezien hij nog nooit een spiegel gezien heeft, is hij zich daar niet van bewust. In de productie van Immo Karaman zijn spiegels dan ook het centrale thema. Clara en Ghita lijken ook tweelingszussen die elkaars spiegelbeeld zijn. Het vrouwenkoor, ook volledig gekleed als jonge meisjes, zorgt ook voor verschillende spiegelopstellingen.

Dit was ook een zeer geslaagde productie, die ook muzikaal boeiender was dan Eine florentinische Tragödie. Sylvia Hamvasi (Clara) en Anke Krabbe (Ghita) waren ook vocaal inwisselbaar met hun lichte sopraanstemmen. Hamvasi moest wel regelmatig forceren om over de dikke orkestratie te geraken. Raymond Very heeft niet de meest aangename stem, maar hij zong wel een heel expressieve en meeslepende dwerg.

Publicatie: maandag 22 juli 2013 om 16:18
Rubriek: Opera