Werner Güra in Schwarzenberg

De meest recente opname van Werner Güra, Willkommen und Abschied, is een van de meest opmerkelijke Schubert-CD's van de afgelopen jaren en één die ik iedereen kan aanraden. De inhoud van deze CD is identiek aan het programma dat hij gisteren op de Schubertiade zong. Met dat verschil, dat zijn pianist Christoph Berner in Schwarzenberg op een Steinway mocht spelen in plaats van op de hol klinkende fortepiano van de CD...

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Het programma is opgebouwd rond het levensverhaal van een fictieve romantische ziel, van "der Knabe" uit Heidenröslein tot de dood van "der Alte" uit Nachtstück. Een persoonlijke interpretatie van Heidenröslein met veel rubato zet de toon voor de rest van de avond. Af en toe loopt het bijna mis, met het Seidl-Wiegenlied dat na een half dozijn strofen iedereen in slaap sust of een tergend trage uitvoering van Daß sie hier gewesen. Maar daar tegenover staat een van de meest sensuele uitvoeringen van Der Fischer die ik ooit gehoord heb.

Willkommen und Abschied is het keerpunt in het "verhaal" en tevens het einde van het eerste deel. Werner Güra gebruikt weer uitzonderlijk veel rubato en "hercomponeert" een paar noten. We horen aanvankelijk nog de onstuimige jongeling, maar die in de laatste strofe wel zijn geliefde achterlaat. Na de pauze komen we terecht in een totaal andere wereld. Van "Und lieben, Götter, welch ein Glück" gaan we naar "Dort, wo du nicht bist, dort ist das Glück" uit Der Wanderer.

Onze romantische ziel heeft de jaren des verstands bereikt en begint zich existentialistische vragen te stellen met Im Walde en Wandrers Nachtlied I. In dit tweede deel van de avond overtreft Werner Güra zichzelf. Dit deel heeft een homogeniteit op het vlak van uitvoering die enkel te vergelijken valt met een goede Winterreise of met de intensiteit van de Heine-liederen uit Schwanengesang. In de namiddag hoorden we bijvoorbeeld Carolina Ullrich Rosamunde zingen, zij het als bisnummer. Güra plaatst dit tussen Herbst en het slotlied Nachtstück. Dezelfde muziek, dezelfde tekst... en toch lijkt het een totaal ander lied, meer introvert, meer beschouwend.

Na dit programma was Wandrers Nachtlied II eigenlijk het enige mogelijke bisnummer. Wat mij betreft, katapulteert Werner Güra zich hiermee naar de toppositie van de hedendaagse lied-tenors... een plaats die sinds het pensioen van Peter Schreier eigenlijk nooit werd ingevuld.

Publicatie: zondag 16 juni 2013 om 16:44
Rubriek: Liedrecital