Mârouf, savetier du Caire in Parijs

Henri Rabaud is zo goed als onbekend, alhoewel zijn opéra-comique Mârouf, savetier du Caire nochtans een van de populairste werken geweest moet zijn tijdens het interbellum. De opera werd gecomponeerd in 1914 en binnen de kortste keren werd het meer dan 100 keer opgevoerd in de Salle Favart, idem in de Palais Garnier en die aantallen werden zelfs vlotjes in de Munt gehaald. Hoog tijd dus voor de Opéra Comique om dit werk eens af te stoffen.

foto © Pierre Grosbois

Het verhaal is gebaseerd de "Verhalen van Duizend-en-één-nacht". De arme schoenmaker Mârouf vlucht weg van zijn kijvende vrouw Fattoumah. Hij komt terecht in Khaïtan, ontmoet er zijn oude schoolvriend Ali die hem voorstelt aan de Sultan als een steenrijke koopman. Mârouf vertelt dat een karavaan met kostbaarheden op komst is en de Sultan biedt hem meteen zijn dochter Saamcheddine als bruid aan. Ze worden uiteraard verliefd en vluchten om de gevolgen te vermijden als de leugen uitkomt. Bij een boer vinden ze een ring, die boer blijkt een geest te zijn en ze mogen één wens doen... de karavaan komt op tijd om de onthoofding van Mârouf en Ali te verijdelen.

Rabaud heeft veel oriëntaals aandoende muziek gecomponeerd met een kleurrijke orkestratie. Het is een doorgecomponeerde opéra-comique zonder de gebruikelijke dialogen. Na de voorstelling bleef er wel weinig tot niets van hangen en het is me dan ook niet helemaal duidelijk hoe de populariteit honderd jaar geleden te verklaren is.

Jérôme Deschamps, de huidige directeur van de Opéra-Comique, was verantwoordelijk voor de regie. Het is een enscenering met stripfiguren geworden, waar zijn voorganger - wijlen Jérôme Savary - waarschijnlijk trots op geweest zou zijn. De humor komt vooral van de knettergekke kostuums van Vanessa Sannino en minder van het regiewerk of de choreografie van een smurfenballet.

De opera was wel goed bezet, met Jean-Sébastien Bou als Mârouf. Nathalie Manfrino had een paar minuten nodig om haar stem te vinden, daarna zong ze Saamcheddine met een grote sopraan. Doris Lamprecht was een extravagant brullende Fattoumah. Nicolas Courjal zong de rol van de Sultan met homogeen stromende bas.

Publicatie: dinsdag 4 juni 2013 om 12:16
Rubriek: Opera