Dialogues des Carmélites in Luik

Dialogues des Carmélites is een van de belangrijkste Franse opera's van de twintigste eeuw. Zowel de Munt als de Vlaamse Opera laten het Franse operarepertoire grotendeels links liggen, maar gelukkig is er nog Opéra de Wallonie om orde op zaken te stellen. De productie die momenteel in Luik te zien is, is zeker de verplaatsing waard.

Het is weliswaar een traditioneel opgevatte productie, maar voor deze opera is dit bijna zeker de beste oplossing. Het heeft geen zin om "creatief" te zijn met de periode (de Franse Revolutie), de plaats (een klooster in Compiègne) of de karakters (karmelietessen)... en gelukkig heeft de regisseur, Jean-Claude Auvray, dat ook niet gedaan.

De slotscène - de executie van de 16 nonnen met de guillotine - heeft hij eenvoudig opgelost door hen een voor een te laten verdwijnen achter een deur, waarna de meedogenloze "tchak" te horen was. Maar alhoewel deze scene muzikaal en dramatisch de meest aangrijpende zou moeten zijn, kwam ze toch over als een anti-climax.

Leontina Vaduva voerde de zeer homogene bezetting aan in de hoofdrol van Blanche de la Force. Haar stem is wat ronder en romiger geworden sinds ze een paar jaar geleden Susanna zong in de Munt. Ze is een zeer overtuigende Blanche die alleen in de hoogte soms wat roeperig is, maar wel idiomatisch Frans zingt. Net zoals de rest van de bezetting trouwens... het feit dat zowat alle zangers Franstalig zijn, zal daar wel niet vreemd aan zijn.

De oude en de nieuwe priores werden respectievelijk gezongen door Mady Urbain en Marie-Paule Dotti. Mme de Croissy is een van die rollen die meestal bezet worden met oude mezzo's die op hun retour zijn. Mady Urbain is wel niet meer van de jongste, maar ze heeft toch nog voldoende stem om de autoriteit van een priores uit te stralen, alhoewel ze in haar sterfscène soms wat te hysterisch is. Marie-Paule Dotti is zeker niet de dramatische sopraan die Poulenc in gedachten heeft, waardoor ze vooral in het laatste bedrijf wat moeite heeft met het orkest. Maar ze is desalniettemin een menselijke Mme Lidoine.

De twee overblijvende grote rollen werden bezet met vaste waarden in Luik. Christine Solhosse zingt de rol van Mère Marie en Anne-Catherine Gillet zingt Soeur Constance. Vooral Gillet tekent het wisselende karakter van Constance heel mooi.

Afgezien van een paar kleinere bemerkingen is dit tot nu toe een van de betere producties die de Opéra de Wallonie dit seizoen al op de planken gezet heeft.

Publicatie: zondag 28 maart 2004 om 22:24
Rubriek: Opera