Elzbieta Szmytka in deSingel

Elzbieta Szmytka is in België vooral bekend als operazangers door de verschillende rollen die ze in De Munt gezongen heeft - in december was ze daar nog als Donna Anna te horen in Don Giovanni. Gisteren stond ze met Levente Kende op het podium van deSingel voor een liedrecital dat volledig gewijd was aan Rachmaninov.

Qua stembeheersing was er niet echt veel op haar uitvoering aan te merken. Vanaf het eerste moment dat ze haar mond opendoet, weet je dat er niets te vrezen is. Elke noot wordt perfect voorbereid en geplaatst, over elke dynamische variatie is nagedacht en - gezien haar operarepertoire - hoeft het niet te verbazen dat ook alle hoge noten er schijnbaar moeiteloos uitkomen. Je voelt de "maar" al komen...

Maar dat alleen is niet voldoende.

Ik miste vooral emotie en warmte omdat ik nooit het gevoel had dat ze echt meende wat ze zong. Het vraagt enige moed om het recital te beginnen met Zing niet, schoonheid (op. 4/4), maar ik miste de melancholie en de poëzie in dit lied. Ik wacht op jou (op. 14/1) was wel mooi gezongen, maar ze legde vooral de nadruk op de (kalver)liefde en van de kwelling, waarvan sprake in de laatste strofe, was niets te bespeuren. In Seringen (op. 21/5) ontbrak dan weer de grote lyrische boog, die zo typisch Russisch is. En van een lied als De rattenvanger (op. 38/4) verwacht ik minstens een knipoog, maar Szmytka's uitvoering miste charme. En haar slotlied, Au! (Op. 38/6), kon wat meer spontaneïteit gebruiken.

Het matig enthousiaste publiek kreeg tenslotte nog een bisnummer van Chopin. Kortom, een goed uitgevoerd recital, maar nogal koel en berekend.

Publicatie: dinsdag 23 maart 2004 om 07:52
Rubriek: Liedrecital