Manon in Luik

De crisis heeft ook Luik bereikt. De Waalse opera moet besparen en er staan een aantal banen op de tocht. Vorige donderdag - de dag van de première van de nieuwe Manon-productie - organiseerden ze een staking, waardoor de voorstelling gisteren de feitelijke première was.

Stefano Mazzonis di Pralafera heeft een flashback-enscenering gemaakt. Ze begint voor een gaas waar Des Grieux en Lescaut Manon komen opzoeken in haar gevangenis... en ze overlopen haar leven als een sprookjesboek. Elke scène wordt een "blad" van het decor omgeslagen. Haar gevangenistafel wordt de hele voorstelling meegesleept en is zowel de "petite table" in het Parijse kamertje, het altaar in St-Sulpice of de goktafel in Hotel Transylvanie. Manon zingt "Je suis encor tout étourdie" nog voor het gaas terwijl achter het gaas een dubbel haar rol speelt, maar na de aria gaat het gaas omhoog en neemt de zingende Manon haar plaats in en volgt een redelijk traditionele productie.

Ik had de indruk dat de muzikale uitvoering te lijden had onder de extra rustpauze tijdens de staking. Ik weet niet of er sinds de generale nog gerepeteerd werd, maar vooral de koorscènes en ensembles hingen niet echt aan elkaar waardoor er te vaak dode momenten waren. De solisten maakten een en ander gedeeltelijk goed.

Oorspronkelijk zou June Anderson de titelrol zingen, maar ze heeft geannuleerd tijdens de repetities. Op haar website schrijft ze:

En raison d'une mésentente fondamentale entre le metteur en scène et moi concernant l'Acte I, et malgré plusieurs compromis de ma part, le tout additionné d'un cambriolage dont j'ai été victime à Liège, j'ai malheureusement dû annuler ma participation à la production de MANON de l'Opéra Royal de Liège/Wallonie.

De jonge Spaanse sopraan Silvia Vázquez nam de fakkel over. De eerste helft van de voorstelling zingt ze een goede Manon met een uniek stemgeluid, al zijn haar hoge noten losgekoppeld van de rest van de stem wat haar frasering in gedrang brengt. Voor "Je suis encor tout étourdie" klonk ze niet jeugdig genoeg, maar gezien de keuze om deze aria als flashback te zingen, was dat niet zo problematisch. In het tweede deel (vanaf de St-Sulpice-scène) lijkt haar stem plots een maat kleiner geworden en was ze minder overtuigend.

De echte ster van de avond was echter Ismaël Jordi die een fantastische Chevalier des Grieux zong. Zijn stem straalt met zijn typische metalen kleur en timbre. In zijn droom "En fermant les yeux", maar ook tijdens "Ah, fuyez, douce image", geeft hij blijk van een degelijk mezza voce en adembenemende pianocultuur. Pas - en enkel - tijdens het dramatische einde in St-Sulpice mist hij wat gewicht.

Massimiliano Gagliardo liet daarentegen weinig indruk na als Lescaut. Voor vader des Grieux hebben ze nog eens de ondertussen rasperige stem van Marcel Vanaud uit de kast gehaald. Bij de kleinere rollen was Guy de Mey een geëngageerde Guillot de Morfontaine.

Met deze productie wordt na drie seizoenen eindelijk afscheid genomen van de tent. Wie Manon nog wil zien maar niet naar Luik wil reizen, kan daarvoor morgen (20 juni) terecht op de live webstream van de voorstelling.

Publicatie: maandag 18 juni 2012 om 17:29
Rubriek: Opera