Ann Hallenberg in het PSK

Les Talens Lyriques bestaan 20 jaar en dat vieren ze met een reeks verjaardagsconcerten, onder andere gisteren in het PSK. Twintig jaar geleden waren ze verantwoordelijk voor de soundtrack van de film Farinelli, meteen hun eerste "hit". Het hoeft dan ook niet te verbazen dat één van hun verjaardagsconcerten een Farinelli-concert is. Voor de film werden de stemmen van een contratenor en een sopraan akoestisch gephotoshopt tot een virtuele castraatstem. In het concert kroop de Zweedse mezzo Ann Hallenberg in de huid - én de kleren - van de beroemde Farinelli.

Op het programma stonden niet meteen bekende aria's, maar vooral Farinelli-vehikels van zijn broer Riccardo Broschi, Giacomelli en natuurlijk Nicola Porpora. Daarbij valt niet zozeer een uitzinnige halsbrekende virtuositeit op, maar vooral de fenomenale stembeheersing waarover Farinelli moet beschikt hebben om de lange trage frases en de grote tessituur te kunnen overbruggen. Ann Hallenberg amuseert zich zichtbaar met deze aria's als ze vocale hoogstandjes uit haar mouw schudt alsof het niets is: van de duik in haar borststem in Son qual nave ch'agitata over de messa di voce waarmee ze Alto Giove begint tot de toch wel talloze loopjes en allerlei trillers.

Ik heb wel twee bedenkingen bij dit concert. De meeste aria's hangen ergens in een gelijkaardige adagio-sfeer, waardoor er weinig differentiatie zit in het programma, onafgezien van hoe fantastisch en moeiteloos Ann Hallenberg alles zingt. Het tempo werd pas echt opgevoerd tijdens de drie bisnummers. En dan de keuze van de zaal. De weke klank van Les Talens Lyriques komt niet echt goed over in de grote zaal van het PSK, waardoor het orkest weinig ondersteuning bood. Een zaal als die van de Munt zou volgens mij veel geschikter geweest zijn... maar daar krijg je natuurlijk geen 2000 man binnen.

Publicatie: donderdag 1 december 2011 om 18:08
Rubriek: Concert