Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny in Antwerpen

Het thematisch bindmiddel van het nieuwe seizoen van de Vlaamse Opera is "een nieuwe wereld". Het is dan ook geen onlogische keuze om het seizoen te openen met Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny, de opera van Kurt Weill waarin een bende criminelen een stad bouwt in het midden van de woestijn waar de losbandigheid hoogtij viert. Het onderwerp lijkt een kolfje naar de hand van regisseur Calixto Bieito. Voor de Gentse première verspreidde de Vlaamse Opera zelfs het bericht dat deze productie minder geschikt is voor jeugdige toeschouwers...

Aanvankelijk vermoedde ik dat dit KNT-label vooral bedoeld was om zich in te dekken tegen eventuele negatieve kritiek. Maar na het eerste bedrijf doorstaan te hebben, is het duidelijk dat dit enkel een platte promotiestunt was. Een paar blote borsten en een Jack O'Brien die constant met zijn hand in zijn broek zit, lijkt me niet voldoende redenen. Bieito transformeert Mahagonny in een camping waar de caravans opgestapeld staan. Wat volgt, is van begin tot einde slaapverwekkend.

Hetzelfde geldt voor de muzikale kant. Dirigent Yannis Pouspourikas slaagt er niet in om de juiste schwung te vinden, waardoor de opera eindeloos uitgerekt wordt. De zangers konden me ook weinig bekoren. Leandra Overmann zong Leokadja Begbick met een half dozijn verschillende registers, waarvan sommige zelfs niet hoorbaar zijn. John Daszak is een monochrome Jim Mahoney. Noëmi Nadelmann probeert als Jenny de meubelen te redden met een redelijke "Alabama Song".

De Vlaamse Opera heeft de eerste boot naar de nieuwe wereld gemist... hopelijk brengt Tchaikovsky beterschap.

Publicatie: woensdag 5 oktober 2011 om 21:54
Rubriek: Opera

Reacties

Ricci (dinsdag 18 oktober 2011 om 08:46)

hmmm, je bent een fan en da's je recht. Wat het personeelsfeestje betreft: ieder zijn waarheid in dit geval ik had het over orkest en koorleden; da's ook nog personeel dacht ik. Wat de pr dienst betreft en betaalde reisjes, hotels en etentjes je commentaar zegt genoeg, want eigenlijk geef je toe dat er wel degelijk wordt betaald voor die dingen (worden er bijna geen...soms). Het is al ver gekomen dat de munt ZELF journalisten moet uitnodigen. Dus het gewoon aanbieden van het programma of de nieuwe seizoenspersconferentie is blijkbaar niet genoeg om ze te lokken. Genoeg erover

Jan (vrijdag 14 oktober 2011 om 11:23)

Voor zover ik weet worden er bijna geen hotel- of reiskosten betaald voor journalisten in de Munt en zeker geen etentjes georganiseerd, hoogstens een uitnodiging op de receptie na de première.
De enige voor wie dit SOMS wel gebeurt zijn belangrijke journalisten die op vraag van de Munt aanwezig zijn op een voorstelling.

Wat het personeelsfeest betreft, ook ik ken heel wat mensen die in de Munt werken. En laat die nu net het tegenovergestelde zeggen. Uiteraard was niet het voltallige personeel aanwezig, maar er was toch een heel pak volk en het was heel gezellig. Hangt er waarschijnlijk van af aan wie je het vraagt...

Tot slot, ik heb sinds 2005 élke productie van de Munt gezien. Er zijn wat mindere voorstellingen geweest, ok, maar er waren ook prachtige zaken te zien en te horen. Je gaat me toch niet zeggen dat je Finta Giardiniera slecht vond? Of Don Quichotte? Macbeth? Calisto? Death in Venice? De Toverfluit van Kentridge? Ange de Feu? Giulio Cesare?

Ricci (donderdag 13 oktober 2011 om 09:59)

Die 'buitenlandse' recensenten die de Munt bezoeken worden steeds met de allegrootste egards ontvangen en verwend, gaande van reiskosten (dikwijls nog een dinertje met de baas) EN ook hotel betaald. Van dergelijke sujets kan men geen objectief oordeel verwachten. Dat pr-gedoe geldt trouwens niet alleen voor de munt maar ook voor enkele andere operahuizen. analoog kan je de muziektijdschriften (zoals the gramophone etc) ook niet meer vertrouwen want positieve platenrecensies hangen dikwijls af van advertenties.
Eén grote pot nat dus....

Margo (donderdag 13 oktober 2011 om 07:36)

Ik zou nog even willen terugkomen op die "Operahuis van het jaar"-prijs die de Munt in de wacht gesleept heeft. De meeste kranten reproduceren gewoon het persbericht van de Munt en doen waarschijnlijk niet de moeite om het jaarboek van het tijdschrift Opernwelt door te nemen.

Een dergelijke prijs is uiteraard heel relatief. Om een degelijk onderbouwd oordeel te kunnen vellen, zouden alle recensenten ongeveer dezelfde operahuizen en -voorstellingen moeten bezocht hebben, wat fysisch redelijk ondoenbaar is. Dit kan opgelost worden door het aantal recensenten hoog genoeg te maken, zodat het resultaat statistisch significant wordt.

Nu, in de rondvraag van Opernwelt werden 50 recensenten bevraagd, hoofdzakelijk uit Duitsland (begrijpelijk, aangezien het een Duits tijdschrift is) en een paar Engelstalige (Guardian, Financial Times, Opera News). Recensenten uit de Benelux, Frankrijk, Oostenrijk, Italië, ... komen niet voor in het lijstje.

Van die 50 hebben 9 recensenten gekozen voor de Munt als operahuis van het jaar, dus 18%. Het is ook nuttig om de concurrentie te bekijken. Op de tweede plaats stond Frankfurt met 8 stemmen. 18% lijkt weinig, maar het is toch opmerkelijk dat een niet-Duits operahuis voor de eerste keer bovenaan eindigt.

Ricci (woensdag 12 oktober 2011 om 23:15)

volledig mis!!!!!!
en ja tot nu toe stelt zowat alles wat ik in de munt of vlos gezien of gehoord heb me vreselijk teleur. en wat jezelf betreft ga maar heel dikwijls naar deze huizen ze zullen je nodig hebben. Heb gehoord van goede bron dat er op het personeelsfeestje van PDC quasi....... geen personeel aanwezig was...zegt veel over projectenpeterke e zijn populariteit bij zijn eigen mensen. Behalve dan het soort van "naar boven likken en naar beneden stampen".
Ben wel vereerd dat je me steeds leest.

Jan (woensdag 12 oktober 2011 om 10:17)

Ricci, ik heb het een hele tijd geleden al eens gezegd, en elk commentaar dat ik van je lees versterkt mijn idee. Al dat geklaag over "vriendjespolitiek", "ompkoping", "slechte producties", "slechte zangers" en nooit een enkel goed woord over de Munt of de Vlaamse Opera... Ik kan me niet van het idee ontdoen dat je zelf gewoon een gefrustreerde zanger bent die niet goed genoeg was om in deze huizen als solist te zingen en dat je die frustratie nu uitwerkt door alles en iedereen door het slijk te halen.
De Munt heeft de titel van "Operahuis van het Jaar" dik verdiend. Sinds ik er ga, heb ik niets dan pareltjes gezien. En met de komst van Peter De Caluwe zijn er bovenop de zeer goede ensceneringen en decors/kostuums ook nog eens goede zangers gekomen. Ok, ze staan niet op het niveau van Covent Garden of la Bastille, maar ze moeten het ook doen met minder dan de helft van het geld. Als je zelf liever DVD's kijkt en CD's luistert, ga je gang, niemand houdt je tegen. Maar heb een beetje respect voor het werk dat mensen in het brengen van een live opera steken.

Parsifal (zondag 9 oktober 2011 om 10:40)

Tja, met alle gevolgen vandien. Operaintendanten zijn al jaren obsessief bezig met de 'verjonging van het publiek', maar alle jongeren die ik ken willen wel eens een opera meemaken "zoals dat vroeger gebeurde, met weelderige decors en prachtige choreografie". Ik ken er zelfs die hun jongerenabonnement in de Vlaamse Opera hebben opgezegd. Liever een citytrip naar Londen voor een veel betere produktie in Covent Garden. Misschien moet onze artistieke leiding eens een behoefteanalyse ontwikkelen om de band met het publiek aan te halen?

Ricci (donderdag 6 oktober 2011 om 20:32)

sven, sven , sven toch. Je vergeet het 'wereldje van ons kent ons' en je miskent de MACHT dat dat wereldje nog steeds heeft en blijft hebben. Zie naar de munt plots wordt dat het operahuis van het jaar. Ik kijk daar niet van op, iedereen die niet een beetje naief is WEET dat die dingen GEKOCHT worden. Met het ouder worden zal ook margo niet meer naar die dingen gaan zoals hij dat nu doet. Wie wil nu nog bijv. een boheme horen (met slechte zangers) en vooral "zien", waar zien meestal betekent "zoals een tang op een varken'. Ik heb het wel gehad met de glamourboys(sic) van de munt, de vlos, straatsburg of amsterdam. Ik ga nog wel eens voor een werk dat ik nog nooit live heb gezien of gehoord maar gehele seizoenen? No way, het leven is te kort, er zijn de goeie dvd's en de zoveel betere cd opnames. Ik droom mijn perfecte regie er dan maar bij en het kost me veel minder.
En dat 'belerend' toontje van dat alles, enerveert me zo, projecten, thema's etc weet je wel.
Toch geen zuurpruim hoor, wel een realist en iemand die enorm veel spijt heeft dat "zijn' wereld van opera weg is en nooit meer terugkomt.
Dus ik kijk er niet van op dat margo er na een akte de brui aan geeft, dat zal meer en meer gebeuren en niet alleen bij hem

Sven De Boeck (donderdag 6 oktober 2011 om 19:53)

Heel groot gelijk, Eric. Met de komst van Jarowsky leken we weer even hoop te hebben, maar we zijn alweer illusies armer. Door mijn druk gezinsleven ga ik de laatste jaren bijna niet meer, maar ik was het ook beu telkens 50 of meer Euro te betalen en dan WEERAL onbezield dat opera-huis te verlaten. Vorig jaar mij nog eens gewaagd aan Hérodiade en het was WEER van dat. Ik heb me dan ook niet gewaagd aan een eventuele lijdensweg bij Die Frau ohne Schatten, en dat was dan toch weeral goed. Voor dit seizoen weet het ook niet bepaald. Kahn en zijn bende blijven ook maar geloven in dat hippe wereldje dat ze willen oproepen, steevast vergezeld van het magische woord 'controversiëel'. Je vraagt je af of die gasten echt dom, en onwetend zijn...

Parsifal (donderdag 6 oktober 2011 om 16:46)

Tweede bedrijf: nóg meer extreme seks, nóg hyperkinetischer, nóg deprimerender. De Weimar Republik op zijn slechtst, maar dan getransponeerd naar onze 'kapotte' tijd: totale ontwaarding op economisch én moreel vlak. De boodschap is overduidelijk, de produktie echter slaapverwekkend. Het enige ontroerende moment is de blijk van tederheid/ware liefde tussen Jenny en Jimmy. De artistieke leiding moet eens beseffen dat het publiek ondertussen volledig is uitgekeken op uitvergrote seksscènes. Zulke dingen shockeren niet meer: ze werken op onze lachspieren. Tijd voor iets origineels...