IMKEB 2011 - Finale, dag 1

In de finale van de Koningin Elisabethwedstrijd treden elke avond slechts drie kandidaten op. Ze moeten dan drie tot zes werken zingen die een programma van ongeveer een half uur vormen. Er zijn weinig bijkomende voorwaarden, zolang de aria's of liederen maar op de repertoirelijst staan en ze geen werken kiezen die ze in de halve finale al gezongen hebben.

De transitie van het Conservatorium naar het PSK is altijd weer even aanpassen. Plots krijgen de zangers het Muntorkest achter zich, onder de leiding van Carlo Rizzi, in een zaal waar het Conservatorium een paar keer in kan. Nuances kunnen gemakkelijker verloren gaan, stemmen blijken plots slechter te projecteren en sommige kandidaten laten zich imponeren door dit alles.

De Franse mezzo Clémentine Margaine kwam als eerste aan de beurt. Net zoals in de finale legt ze een belangrijk zwaartepunt bij het liedgenre. Haar warm en donker timbre is nog altijd aanwezig, maar daarmee is ze nog geen dramatische mezzo alhoewel uit de keuze van haar opera-repertoire iets anders zou kunnen blijken. Ze begon met Carmens Seguidilla. Haar stem klinkt een stuk kleiner dan vorige week, maar haar vertolking is sexy en intelligent. Met Paulines lied uit "Schoppenvrouw" speelt ze op het contrast met Carmen. Haar donker timbre speelt ze goed uit om melancholie uit te drukken.

Leonora's O mio Ferrando uit "La favorita" is een grote aria die een overeenkomstig grote stem vraagt. Ze werd regelmatig in de laagte overstemd door het orkest, behalve als ze af en toe in haar borststem duikt, zoals in het recitatief. De aria zelf was redelijk, maar in de cabaletta zat weinig vuur. Met Mahlers Rheinlegendchen keerde ze terug naar het lied, maar haar interpretatie bleef op de vlakte met weinig charme of humor. Dalila's Mon coeur s'ouvre à ta voix is een maatje te groot voor haar. Haar stem klinkt wel mooi en vol maar tegen het einde begint er wat spanning op haar stem te zitten.

De Koreaanse bariton Lee EungKwang was het eerste dieptepunt van de finale... zoals eigenlijk kon verwacht worden na de halve finale. Hij begon met twee liederen uit "Lieder eines fahrenden Gesellen" in behoorlijk Duits. Op interpretatief vlak scoort hij onder nul. Hij doet absoluut niets met de tekst, er is geen verschil tussen Wenn mein Schatz Hochzeit macht en Ging heut' morgens übers Feld, zijn hoogte is kleurloos en niet altijd even juist. Valentins aria Avant de quitter ces lieux was zo mogelijk nog rampzaliger. Als hij probeert zijn stem te laten openbloeien, komt er geen crescendo of niets. Enige dynamiek ontbreekt totaal.

Ik vraag me ook af wie hem heeft wijsgemaakt heeft dat hij Verdi kan zingen. Met Urna fatale zingt hij zijn stem letterlijk in de vernieling. Zijn hoogte klinkt niet goed of mooi en hij duwt constant op zijn stem. Tegen dat hij aan de eigenlijke aria komt, begint zijn stem onstabiel te worden. Het zou me niet verbazen dat hij, als hij zo blijft verder zingen, binnen vijf jaar een wobble heeft van Korea tot in Japan. Hij sloot zijn optreden af met Figaro's Largo al factotum. Maar zelfs in deze populaire Rossini knettert het nooit en beperkt zijn inleving zich tot het toevoegen van een paar duivelse (!) lachjes.

De Franse mezzo Anaïk Morel had in de halve finale een verpletterende indruk op mij gemaakt. In de grote zaal van het PSK kan ze dat slechts gedeeltelijk bevestigen. Ze begon heel mooi met een stijlvolle Asie. Heel haar vertolking en frasering maakte duidelijk hoe dicht Ravel eigenlijk wel aansluit bij Debussy. In Mozarts Laudamus te liet ze een zuivere lijn horen en mooi afgetekende staccato-loopjes.

Haar Charlotte, nu met Va, laisse couler mes larmes, klonk minder rond dan in de halve finale. Maar haar mezza voce zat wel goed. Nog meer verfijnde pianocultuur kregen we in Wagners Träume. Met Carmen eindigden we waar we de avond begonnen waren, maar met een Seguidilla die iets afgewerkter en homogener was dan die van Margaine. Ik vind haar nog altijd een kandidate om bij de eerste zes te eindigen, maar dan vooral omwille van haar prestatie in de halve finale en in iets mindere mate wat ze in de finale presteerde.

Publicatie: woensdag 18 mei 2011 om 22:36
Rubriek: Concert