Il Grand' Inquisitor

IMKEB 2011 - Eerste ronde, dag 1

Van de 98 zangers die geselecteerd waren voor de eerste ronde van de Koningin Elisabethwedstrijd zijn er uiteindelijk "maar" 88 komen opdagen. Verdeeld over drie dagen, passeren er dus dagelijks bijna 30 zangers de revue.

In de eerste ronde zingen ze elk twee werken naar keuze. Ze moeten wel in verschillende talen en stijlen en uit verschillende tijdperken komen. Ze hebben bijgevolg een vrij brede keuze, maar toch slagen sommige zangers erin om een combinatie te kiezen waarbij een van de twee keuzes (meestal een Lied of een Bach-aria) hen totaal niet ligt.

De eerste dag was de oogst redelijk mager, met slechts een paar uitschieters.

Yang Guibee (sopraan, 28 jaar, Korea) heeft drie jaar geleden ook al meegedaan. Bij deze herkansing komt ze heel ontspannen over. Haar hoogte is soms wat kleurloos en wild. In Alcina's "Tornami a vagheggiar" voegt ze mooie echo-effecten toe in de coloraturen, maar ze produceert maar een slappe triller. Dat is trouwens een constante bij alle zangeressen, of het nu Mozart, Bach, Handel of belcanto is, trillers worden straal genegeerd. Ze eindigde met Olympia, een klassieker om wat acteertalent te tonen.

Lee Neungmi (sopraan, 28 jaar, Korea) leek last te hebben van de zenuwen. Uit Juliettes "Ah, je veux vivre" bleek weinig vreugde, staccato-loopjes werden slordig uitgevoerd. Voor "Regnava nel silenzio" kreeg haar stem wat meer warmte, maar ook hier zijn de coloraturen onzuiver en zwaait ze wat teveel met haar armen.

Barbara Kinga Majewska (mezzo, 28 jaar, Polen) begon met "Ganymed" alhoewel ze niet lijkt te weten waar het lied over gaat. In dit eerste werk leek haar stem nog opgesloten te zitten. Ze bloeide wat meer open in Sesto's "Parto, parto".

Jo Jiyoung (sopraan, 28 jaar, Korea) heeft op zich wel een mooie stem met een donkere ondertoon. In Nedda's "Stridono lassù" moest ze wel onnodige druk zetten op haar hoge noten, haar intonatie was soms twijfelachtig. Met "Nun eilt herbei" uit Die lustigen Weiber von Windsor staat er eens iets origineels op het programma. Haar Duits is redelijk en ze zet een charmante Frau Fluth neer.

Clara Meloni (sopraan, 29 jaar, Italië) begon om een onbegrijpbare reden met Bachs "Nur ein Wink von seinen Händen". In het recitatief "Du Falscher" spat de haat in het rond, maar de rest is weinig stijlvol. Ze heeft wel heel veel metaal in haar stem, waardoor ze "Quando m'en vo" met veel beet kan zingen. Ik vermoed dat haar stem schitterend klinkt in een grote zaal... maar ik betwijfel of ze het PSK zal halen.

Aude Extrémo (mezzo, 27 jaar, Frankrijk) leek ook last van de zenuwen te hebben, wat dan op haar toonvastheid oversloeg. Ze heeft een heel donkere mezzo wat mooi past bij "Le spectre de la rose". Anderzijds had Isabella's "Pensa alla patria" weinig charme.

Iulia Elena Surdu (sopraan, 26 jaar, Roemenië) begon met een mooie, maar slaapverwekkende "If music be the food of love". In "Ombre légère" blijkt een zwakke laagte. Ze zingt vooral luid, maar ook in deze Meyerbeer-aria kan ze moeilijk boeien.

Camille Schnoor (sopraan, 24 jaar, Frankrijk) begon met een heel lang stuk uit Faust, vanaf "Il était un roi de Thulé" tot en met de Juwelenaria. Ze zingt Marguerite met een stevige stem en een knetterende uitspraak. Ook over zo'n lang periode kan ze constant de spanning vasthouden en ze was tevens de eerste die me even kon ontroeren. Bergs "Sommertage" sloeg daarna wat tegen.

Vanessa Lanch (sopraan, 27 jaar, Canada/Duitsland) klinkt als een soubrette met ambitie. Zo zingt ze "How beautiful it is" uit Turn of the screw, die nauwelijks mijn aandacht kan vasthouden. Ze had wel als nadeel dat er tijdens die aria twee keer - en dan nog dezelfde ! - GSM afging. Daarna zong ze nog een klinische "Cäcilie" waarbij ze te veel op haar stem moet duwen om zo'n groot lied te zingen.

Betty Allison (sopraan, 29 jaar, Canada) eindigde ook met "Cäcilie". Zij heeft wel een veel grotere en indrukwekkendere stem die beter bij deze Strauss past. Eerder had ze al een degelijke "Come scoglio" gezongen, alhoewel ze de lagere noten meer spreekt dan zingt.

Sohn Ye Young (sopraan, 28 jaar, Korea) heeft een frisse stem, maar haar Frans in Debussy's "Apparition" is onverstaanbaar... wat misschien gedeeltelijk kan verklaard worden omdat ze lichtjes lispelt. Norina's "Quel guardo il cavaliere" begon nogal schuchter en liet een scherpe hoogte horen.

Park Ju Hee (sopraan, 25 jaar, Korea) zingt met een warme sopraan "Dove sono i bei momenti". Haar Contessa heeft een nobele uitstraling. De Juwelenaria begint dan spijtig genoeg heel slap met een als appogiatura vermomde triller, waardoor er weinig opwinding hoorbaar is als ze het kistje met juwelen vindt.

Renée Rapier (mezzo, 25 jaar, USA) liet met "Una voce poco fa" mijn bloed even sneller stromen. Ze heeft een donkere mezzo die naar alt neigt, maar ook haar hoogte klinkt heel mooi. Ze gebruikt een originele versie van de coloratuursectie alhoewel de staccato noten soms afgevlakt worden. Nicklausses "Vois sous l'archet frémissant" is dan nogal monotoon. En ondanks de beloftevolle start begint ze op de duur wel te vervelen.

Eve-Maud Hubeaux (mezzo, 23 jaar, Zwitserland/Frankrijk) klinkt als een warme cello, maar toch kon ze me niet ontroeren met Bachs "Es ist vollbracht". Ze zong ook "Una voce poco fa", maar minder verfijnd dan haar voorgangster.

Clémentine Margaine (mezzo, 28 jaar, Frankrijk) was de eerste uitschieter van de dag. Ze heeft een grote gezonde stem met een dramatische donkerte voor een adembenemende "Svegliatevi nel core" van Sesto. Maar ook Carmen stelt weinig problemen. Als ze op dit niveau blijft zingen, dan ligt de weg naar de finale open.

Yeo Na Hyun (sopraan, 26 jaar, Korea) heeft een helder geluid met een doordringende hoogte. Haar inleving in de Gluck-aria "Ah, non son io che parlo" uit Ezio lijkt wel een Handel-aria te suggereren. Voor Manons "Adieu notre petite table" lijkt haar stem me te licht te zijn.

Irène Candelier (sopraan, 29 jaar, Frankrijk) is nog een potentiële finaliste. Ze heeft ook een grote stem waarmee ze een onwaarschijnlijke expressieve Bach zingt als ze op een boeiende manier een ode brengt aan de koffie in "Wie schmeckt der Kaffee süsse". Ze eindigde in stijl met Juliettes "Quel frisson court dans mes veines".

Alexandra Kadurina (mezzo, 26 jaar, Oekraïne) mocht de spits afbijten van de avondsessie. Met haar ronde stem gaf ze een eerlijke vertolking van "D'amour l'ardente flamme". Daarna veranderde ze in een tijgerin vol 'furia' in Ramiro's "Va pure ad altri in braccio" uit La finta giardiniera.

Miyahira Makiko (sopraan, 28 jaar, Japan) is de zangeres die het meest controverse oproept. Ze komt het podium op met een blik waarmee ze heel de zaal lijkt te willen neerbliksemen. Dan zingt ze als een standbeeld Schuberts "Der Wanderer", een lied dat zowat de exclusiviteit van baritons is. Ondanks haar relatief jonge leeftijd zit ze wel al met veel vibrato en heeft haar stem een vreemde glans als van een ballon die op springen staat. Ze eindige met "In questa reggia". Ik denk dat dit een primeur is voor een Elisabethwedstrijd, een kandidaat die dit soort zwaar spinto-repertoire zingt. Ze valt weliswaar op met de onwezenlijke klanken die ze produceert, ze heeft ook de kracht voor de rol, maar haar intonatie is niet altijd onder controle. Ik ben benieuwd wat het verdict van de jury zal zijn, want voor de volgende rondes heeft ze nog gelijkaardig repertoire gepland.

Lee Myonghyun (tenor, 22 jaar, Korea) was de enige mannelijke kandidaat van de dag. In "Chanson triste" klonk zijn tenor nog wat genepen, het lied had ook niet de nodige stuwing. In Edgardo's "Tombe degl'avi miei" laat hij wel een homogene stem horen. Maar zijn belcanto klinkt soms meer als verismo, is niet altijd boeiend en voor de hogere noten gebruikt hij een opstapje.

Lussine Levoni (sopraan, 29 jaar, Armenië) klonk aanvankelijk ook zenuwachtig. Haar sopraan heeft het dramatische gewicht voor "O zittre nicht" van de Koningin der Nacht. Semiramides "Bel raggio" klonk wel mooi, maar haar coloraturen zijn te benaderend om goed te zijn.

Ania Vegry (sopraan, 28 jaar, Duitsland/Polen) heeft een mooie afgeronde stem. In Mozarts "Exsultate jubilate" foefelt ze lichtjes met haar coloraturen, waardoor ze soms ter plekke geïmproviseerd lijken. Maar daarna zong ze wel een schitterende "Caro nome".

Norma Nahoun (sopraan, 24 jaar, Frankrijk) begon met Giulietta's "Oh, quante volte". Haar hoogte is niet echt mooi, maar ze gebruikt wel subtiele portamento's. Met een stijlvolle en boeiende "C" rehabiliteerde ze zich.

Hung Yu-Ching (sopraan, 26 jaar, China/Taiwan) acteert er ook lustig op los als Olympia. Om de indruk van een pop nog echter te maken, probeert ze zelfs te zingen zonder haar mond open te doen. Dat is misschien de reden waarom de aria niet zuiver klinkt, haar loopjes slordig zijn en intonatie te wensen overlaat.

Sara Kobayashi (sopraan, 27 jaar, Japan) is op zich wel een interessante zangeres. Ze zingt heel erg vooraan, waardoor ze een uniek geluid heeft maar ook wat koel overkomt... en op den duur kreeg ik plaatsvervangende kramp in mijn kaken. Ze begon met een leuke vertolking van "Das Veilchen", inclusief een klein choreografietje als de Schäferin ten tonele komt. Maar haar stem is niet echt romig genoeg voor Rusalka's maan-aria.

Anaïk Morel (mezzo, 29 jaar, Frankrijk) zong een soepele Komponist en diens "Sein wir wieder gut". Ze eindigde met een integere vertolking van "L'invitation au voyage" die eindigde in een adembenemend verstild moment.

Marlène Assayag (sopraan, 27 jaar, Frankrijk) zong een moeizame "O luce di quest'anima" met een saai recitatief, gevolgd door een zure en weinig meeslepende "Quel frisson court dans mes veines".

Anneke Luyten (sopraan, 27 jaar, België) was de eerste van twee Belgen die de dag afsloten. Sophies "Mir ist die Ehre widerfahren" leek me geen ideale keuze. Haar laagte en middenstem klinken wel mooi, maar in de hoogte piepte ze wat teveel. Er sloop ook een irritant vibratootje in haar stem. "Chanson triste" werd wel intelligent vertolkt.

Joke Cromheecke (sopraan, 27 jaar, België) gaf de indruk stijf te staan van de zenuwen. In die situatie is "Et incarnatus est" van Mozart moordend, elke onzekerheid wordt uitvergroot, waardoor die aria pijnlijk lang duurde. Ook Manons "Je marche sur tous les chemins" hangt nooit echt aaneen en komt nooit echt op gang.

Uiteindelijk moeten er op drie dagen 24 halve finalisten geselecteerd worden, dus gemiddeld acht per dag. Na de eerste dag, zijn dit de acht zangers (in volgorde van optreden) die - wat mij betreft - door mogen naar de halve finale.

Het lijkt alsof het het jaar van de françaises gaat worden...

Een paar zangers, met name Betty Allison en Anneke Luyten, blijven voorlopig in de wachtkamer.

Publicatie: vrijdag 6 mei 2011 om 00:44
Rubriek: Concert