Johannes-Passion in deSingel

Vorige week was het Ricercar Consort onder leiding van Philippe Pierlot in het PSK voor een opvoering van Bachs Johannes-Passion. Gisteren deden ze dat nog eens over in deSingel. Ik moet misschien eerder zeggen dat ze een poging ondernomen hebben, want het resultaat liet een amateuristische indruk na.

Het eerste probleem is dat ze de Johannes-Passion opvoerden zonder koor. De solisten werden aangevuld met een sopraan en contratenor en zongen zo met hun achten de koren en koralen. Het klinkt uiteraard allemaal heel transparant, elke stem is duidelijk... inclusief hun zwakheden. Sommigen zullen dit misschien als een musicologisch orgasme ervaren; ik vond het eerder saai, levenloos en onbezield. Ik had waarschijnlijk eerder kunnen uitvissen dat ze het op deze manier zouden uitvoeren, en dan was ik zeker met een grote boog om dit concert heen gelopen.

De zaak had nog gered kunnen worden als die solisten dan tenminste enig niveau zouden hebben. Maar de Evangelist van Hans Jörg Mammel is ronduit zwak als hij op artistieke manier zijn stem laat overslaan in zijn kopstem hopend op de juiste toon uit te komen. De Christus van Matthias Vieweg overstijgt nauwelijks het conservatoriumstudenten-niveau met een twijfelende diepte en creatieve intonatie. Contratenor Carlos Mena zingt met weinig kleur en zwak projecterende stem. Enkel sopraan Maria Keohane vond ik nog redelijk genietbaar in "Ich folge dir gleichfalls". Maar dat was ruimschoots onvoldoende om me te kunnen overhalen om voor het tweede deel te blijven...

Publicatie: donderdag 28 april 2011 om 16:41
Rubriek: Oratorium