Peter Grimes in Antwerpen

Het is genoegzaam bekend dat Britten niet voorkomt in mijn top-20 van operacomponisten. Maar live kan een opera als Peter Grimes wel overtuigen. De productie in de Vlaamse Opera doet dat ook met zijn uitstekende enscenering, redelijk goede bezetting en indrukwekkende prestatie van koor en orkest onder leiding van Leif Segerstam.

Wie indertijd de productie van Willy Decker gezien heeft in de Munt zal veel overeenkomsten zien met de productie van David Alden. Het scènebeeld is even grauw en grijs met sterk hellende vlakken. De dreiging tussen "the Borough" en Peter Grimes is van in het begin voelbaar. Zelfs voor het orkest begint te spelen, is het koor al hoorbaar aanwezig met een geroezemoes van roddels.

Sommige rollen worden karikaturaal getekend wat ze meteen herkenbaar maken binnen de gemeenschap... zoals de eenarmige kapitein Balstrode, de rokkenjager Ned Keene, de geniepige Mrs Sedley of Auntie als maffia-figuur met haar twee nichtjes als kinderlijke poppemiekes waarvan het gedrag naar het autistische neigt.

De voorstelling wordt gedragen door de Peter Grimes van Jorma Silvasti. Hij zingt wel niet altijd foutloos en zijn stem slaat een paar keer over, maar alles bij elkaar is hij een sterke Grimes met diep gefundeerde tenor. Zijn grote monoloog van de laatste scène is een sterk staaltje van hoe een scène gedragen kan worden, helemaal alleen op scène en zonder orkestondersteuning (het licht in de orkestbak werd zelfs gedoofd) was dit met voorsprong de meest aangrijpende scène van de avond.

Judith Howarth is vocaal een goede Ellen Orford. Maar ondanks haar jarenlange ervaring in Covent Garden en ENO, slaagt ze er niet in om in verstaanbaar Engels te zingen. Op dat vlak was ik wel onder de indruk van Graeme Danby die Swallow zong.

De Vlaamse Opera heeft met deze Peter Grimes een sterke seizoensafsluiter in handen.

Publicatie: vrijdag 25 juni 2010 om 16:43
Rubriek: Opera