Yvonne, princesse de Bourgogne in Parijs

Philippe Boesmans heeft weer een opera geproduceerd, Yvonne, princesse de Bourgogne naar het gelijknamig stuk van Witold Gombrowicz. Voor de verandering is het er een geworden op een Franstalig libretto. Net zoals bij Wintermärchen en Julie was Luc Bondy de librettist én de regisseur. Sylvain Cambreling dirigeerde het Klangforum Wien. Gisteren zag ik de 'dernière' in Palais Garnier.

Yvonne, princesse de Bourgogne is een tragi-komische opera in vier bedrijven van elke ongeveer een half uur. Het lelijke meisje Yvonne komt terecht aan het koninklijke hof van Bourgogne, waar Le Prince Philippe met haar wil trouwen. Wat begon als een grap loopt tragisch af als het volledige hof Yvonne vermoordt, nadat de prins een zekere Isabelle als nieuwe verloofde uitgekozen heeft.

Boesmans zat met het probleem hoe hij de lelijkheid van Yvonne moest uitdrukken. Moest ze lelijke muziek krijgen of gewoon lelijk zingen ? Uiteindelijk maakt hij van Yvonne een bijna-stomme rol. Dat is tegelijkertijd eenvoudig en geniaal. De rol van Yvonne wordt daardoor nog ondoorgrondelijker. Is ze een simpele van geest ? Is ze autistisch ? Of is ze gewoon een meisje dat dichtklapt als ze in een wereld terecht komt waarvoor ze niet opgevoed werd. Het is tekenend dat een van de weinige woorden die ze in het tweede bedrijf met aandrang herhaalt "un cercle" is. Uit welke cirkel probeert ze los te breken ?

Aan dat hof is er anderzijds ook wel een en ander loos. De konigin - overtuigend neergezet door Mireille Delunsch - ziet er wel koninklijk uit in haar blauwe gewaad en met haar kroontje... maar de koning, Le Roi Ignace alias de bas Paul Gay, is knettergek. In het eerste bedrijf loopt hij rond in een roodlederen trainingspak en tuurt door een verrekijker naar de zonsondergang, waarmee de opera begint... schoonheid als contrast met de lelijkheid van Yvonne. In het tweede deel van de opera paradeert hij rond in een kort boksersbroekje en met zijn wapperende cape waant hij zich een of andere superheld.

De Duitse actrice Dörte Lyssewski speelde Yvonne. Bij momenten leek zij nog de meest normale van de hele bende, die niets anders doet dan met haar lachen. Als ze in de laatste scène in een lang wit kleed en met spierwit gelaat de trap afkomt als een Lucia, dan straalt ze zelfs... nog niet wetend dat ze haar dood tegemoetgaat. In Le Prince Philippe was een glansrol weggelegd voor Yann Beuron. Zijn mooie tenor is een model voor elke tenor die Frans wil zingen omwille van zijn elegant stijlgevoel en perfecte uitspraak.

De muziek van Philippe Boesmans is redelijk licht georkestreerd en op dat vlak sluit Yvonne, princesse de Bourgogne eerder aan bij Julie. Percussie en ijle violen wisselen elkaar af. Op bepaalde momenten weerklinkt cabaretmuziek of zelfs flarden van 18de-eeuwse hofmuziek. Wie echt nieuwsgierig is hoe een en ander klinkt, kan op 18 april afstemmen op France Musique... of wachten tot deze productie naar Brussel komt, aangezien het een co-productie is met de Munt.

Publicatie: zondag 8 februari 2009 om 23:02
Rubriek: Opera