Die Schöpfung in het PSK

Les Arts Florissants en William Christie hebben net een nieuwe opname gemaakt van Die Schöpfung. Daarmee waagt hij zich buiten zijn gebruikelijke Frans en ander barokrepertoire. De release van de CD wordt gecombineerd met een Europese toernee, zij het met een licht aangepaste bezetting dan op de CD.

William Christie dirigeert een heel kleurrijke uitvoering. In de ouverture "Die Vorstellung des Chaos" passeren zowat alle mogelijke orkestkleuren. De chaos wordt bijvoorbeeld uitgedrukt met ijskoude snerpende violen of explosies, gevolgd door schijnbare stilte en rust. Als het orkest "In vollem Glanze steiget jetzt die Sonne" inzet met een crescendo klinkt het haast Wagneriaans.

Op de CD zingt Sophie Karthäuser enkel Eva. In het PSK zingt ze ook Gabriel, net zoals ze een paar jaar geleden ook al eens gedaan heeft. Haar vertolking is op expressief vlak niet veel gewijzigd. Haar zilveren stem is misschien wat te licht om de trage vleugelslag van een adelaar te evoceren in "Auf starkem Fittiche schwinget sich der Adler stolz". Maar in de rest van haar grote aria geeft ze wel blijk van een heel mooie, homogene hoogte en kwinkeleert ze vlotjes doorheen de loopjes en coloraturen. De tenor Steve Davislim zong Uriel. Zijn stem heeft alle kwaliteiten van een Mozarttenor maar met toch wat donkere kleuren... een mooie afgeronde stem, een zuivere dictie en een verzorgde frasering.

Al de redenen waarom ik Dietrich Henschel een fantastische liedzanger vind, waren ook hoorbaar in zijn Raphael. Zijn tekstvertolking in de recitatieven is fenomenaal. Hij zingt als een vertellende Oud-Testamentische Evangelist en gebruikt daar nauwelijks zijn partituur voor. Maar hij had wel problemen met de lage tessituur van "Nun scheint in vollem Glanze der Himmel". Het was dan ook niet erg slim om het recitatief ervoor te eindigen met de lage optie... je zag zijn mond wel bewegen, maar er kwam geen geluid uit.

Het slotduet van Adam en Eva "Holde Gattin" was een mooie afsluiter. De crescendo inzet van Henschel was al indrukwekkend. Maar de manier waarop Karthäuser haar "Teurer Gatte" uit het niets liet verschijnen, was hemels.

Publicatie: zondag 9 december 2007 om 20:41
Rubriek: Oratorium