Vincent Kusters in Kasteel Amstenrade

Er kunnen nooit genoeg organisaties zijn die liedrecitals organiseren, dus trok ik gisteren naar Nederlands Limburg om een en ander te beluisteren. De J.M.Vogl-stichting voor de zangkunst heeft als doel "de zangkunst te promoten door deze een podium te bieden, alsmede veelbelovend talent te ondersteunen in hun carrière."

Johann Vogl is uiteraard de zanger die indertijd de Schubertiades frequenteerde en een verdediger van Schuberts liederen was. Op het recital gisteren in Kasteel Amstenrade stond echter geen Schubert op het programma, maar Brahms. De Nederlandse bariton Vincent Kusters en pianist Roger Braun - allebei gekleed in een stijlvolle pitteleer (in tijden dat liedzangers zonder stropdas of zelfs in T-shirt optreden, is het altijd leuk om nog eens deftig geklede artiesten te zien) - brachten Die schöne Magelone. Leïla van Lidth de Jeude, de gravin van het Kasteel Amstenrade, nam de rol van verteller op zich.

Net zoals Gute Nacht een indicatie is van wat we van Winterreise kunnen verwachten, is ook het eerste minstreellied Keinen hat es noch gereut een lakmoesproef van wat de zanger in zijn mars heeft. Vincent Kusters doorstaat de test met verve: zijn dictie is voorbeeldig, alle vocale kleuren staan te zijner beschikking. Je ziet de "Mädchen und Frauen prächtig im Kleide", hij differentieert tussen "Rund um ihn Freuden, Feinde beneiden". Graaf Peter verschijnt vervolgens ridderlijk ten tonele in Traun! Bogen und Pfeil en hij ontroert in Sind es Schmerzen... "So fliesset denn, Tränen, herab".

De eerste liefdesbrief aan Magelone, Liebe kam aus fernen Landen, zingt hij nog teruggehouden. De tweede, So willst du des Armen, is dan weer veel onstuimiger en vastberadener met een stralend slot "Du hast ihn gefunden, den seligsten Ort". Kusters laat het slot van Wie soll ich die Freude heerlijk stromen als Peters liefde voor Magelone de overhand neemt. De tederheid overheerst dan weer in het slaapliedje Ruhe, Süssliebchen.

Indrukwekkend waren de twee bootliederen, en dan vooral Verzweiflung met een wanhopige "Ich bin ein verlorener Mann" terwijl Braun de piano stormachtig laat bulderen... trouwens een Erard-piano, die bij momenten wel... euh... heel historisch klonk. Maar het getrippel van Sulima in Geliebter, wo zaudert' klinkt wel leuk op deze piano. Het duet van Magelone en Peter, Treue Liebe dauert lange, begon wat traag, maar zorgde toch voor een mooi slot van deze avond.

Publicatie: zondag 6 oktober 2024 om 15:11
Rubriek: Liedrecital