Götterdämmerung in Erl

Met Götterdämmerung bereikt de Fassbaender-Ring zijn apotheose.

Waltraute, Brünnhilde (foto © Xiomara Bender)

Brigitte Fassbaender gaat consequent verder met haar verhaal. De Nornen zitten rond een tafeltje met theepotten waaruit de wol komt waaruit ze een lange sjaal breien. Het is leuk gedaan én goed gezongen, al blijft het een totaal overbodige scène die gerust geknipt kan en mag worden van mij. Na het intermezzo op Brünnhildes rots komen we in de Gibichungenhal: een salon met een biljarttafel en een drankkabinet waaruit het vergeetdrankje gehaald wordt. Later zal Hagen een biljartkeu tot speer slijpen waarop Siegfried en Brünnhilde hun eed zweren. Aanvankelijk loopt Gutrune nog gekleed in een schoolmeisjesuniform, maar ze trekt haar mooiste jurk aan als Siegfried in aantocht is.

De Tarnhelmscène wordt weer met een groot masker uitgebeeld, deze keer met de kop van Gunther... het is een rode draad doorheen deze productie. Na het zogenaamde verraad doodt Hagen Siegfried met een mes in plaats van een sfeer, waarna Siegfried in een put terechtkomt waarover planken (die het bos voorstelden) gelegd worden. Het zal de brandstapel worden waarin Brünnhilde en de rest van de wereld tenonder gaat... of toch niet helemaal. Alberich duikt nog eens op en het komt tot een gevecht met Hagen waarbij Alberich zijn zoon wurgt. Alberich overleeft triomferend deze Ring.

Hagen, Gutrune, Siegfried, Gunther (foto © Xiomara Bender)

Na haar zwakke Siegfried-Brünnhilde vindt Christiane Libor gelukkig een nieuwe adem. Haar vertolking is degelijk, maar blijft nog wat ééndimensionaal (ze zingt wel haar triller). Vincent Wolfsteiner gaat als Siegfried op hetzelfde elan voort als in Siegfried zonder veel potten te breken, wel met een mooi stralende hoogte. Het is weer de Letse Zanda Svede die de mooiste prestatie neerzet, deze keer als Waltraute.

Robert Pomakov, die eerder Fasolt zong, is ook een overtuigende Hagen met een mooie diepte zonder pekzwart te zijn. Gunther is niet Donner, en blijkt een maat te groot te zijn voor Manuel Walser, al probeert hij zijn stem wel wat Wagneriaans gewicht te geven... hopelijk heeft hij zijn stem niet geforceerd waardoor zijn mooie liedstem beschadigd zou worden. Irina Simmes, die eerder Sieglinde was, zingt ook een goede Gutrune.

Maar het meeste applaus ging naar Erik Nielsen en het Orkest van de Tiroler Festspiele. In het algemeen vond ik het orkest goed spelen, alleen de grote slotscène kwam wat gehaast over.

Als conclusie kan ik deze Fassbaender-Ring iedereen aanraden die nog eens een "normale" productie wil zien zonder vergezochte uitweidingen, die ook nog eens degelijk tot heel goed gezongen wordt.

Volgend jaar worden de Passionsspiele opgevoerd in Erl en dus gaan de Festspiele door in het naastgelegen Festspielhaus, een uitzonderlijk gebouw (mét airco, in tegenstelling tot het Passionsspielhaus) dat als een ruimteschip uit de berg opdoemt. Vanaf volgend seizoen is Jonas Kaufmann de nieuwe intendant. In de zomer van 2025 voorziet hij concertante opvoeringen van Verdi's "trilogia popolare", evenals een Wagner-gala met het eerste bedrijf van Die Walküre waarin hij zelf Siegmund zal zingen naast de Sieglinde van Lise Davidsen en met René Pape als Hunding.

Publicatie: maandag 29 juli 2024 om 09:38
Rubriek: Opera