Così fan tutte in Antwerpen

Na vijf jaar herneemt de Vlaamse Opera de succesproductie van Così fan tutte. Het is een van de meer geslaagde producties van Guy Joosten. De verplaatsing van de actie naar de lobby van een Napolitaans hotelletje, met inclusief de Vesuvius op de achtergrond, stoort niet al te erg. Alleen als je ook effectief het libretto volgt, merk je wel enige ongerijmdheden...

Afgezien van Iain Paton is de bezetting volledig vernieuwd. Iain Paton heeft een mooi geluid en zingt een stijlvolle "Un aura amorosa" en waagt zich zelfs aan een aantal versieringen in het da capo-gedeelte. Brett Polegato zingt een vooral correcte, maar wat kleurloze Guglielmo. De stem van Michael Kraus begint steeds meer karakteristieker te worden met een zekere nasaliteit, wat me wel bevalt. Na Beckmesser verleden jaar, voegt hij nu Don Alfonso toe aan zijn repertoire. En net als bij Beckmesser laat hij zich niet verleiden tot slapstick-toestanden.

Annette Dasch is een povere Fiordiligi. Ze heeft meer de stem om Zerlina te zingen, maar wil eigenlijk een Donna Elvira zijn. De aanloop naar "Come scoglio" zingt ze volledig in hoofdletters en voor de rest van de aria springt ze van de hak op de tak. "Per pietà" begon redelijk, maar verviel al snel in een Puccini-aria waarin nog weinig Mozart te herkennen viel. Dorabella is beter bezet in Hanne Fischer. Haar Italiaans is wel niet erg duidelijk - "Smanie implacabili" klonk meer als een vis die naar adem ligt te happen - en dramatisch komt ze gevaarlijk dicht bij overacting, maar afgezien daarvan viel het wel mee.

Het verkleinde orkest van de Vlaamse Opera stond onder de leiding van Jos van Immerseel, die zelf de recitatieven begeleidde.

Publicatie: vrijdag 13 december 2002 om 18:34
Rubriek: Opera