Faust in Tallinn

Ik was deze week toevallig in Tallinn en maakte dan ook van de gelegenheid gebruik om het lokale operahuis te bezoeken. Gisteren speelden ze Gounods Faust in een productie van Dmitri Bertman, en onder de muzikale leiding van chef-dirigent Arvo Volmer.

Méphistophélès

Alles speelt zich af in het eenheidsdecor van Ene-Liis Semper: een kerk op een draaiplateau. Bertman heeft er een cirkelenscenering van gemaakt. De voorstelling begint met Pasen in de kerk waar een pater voorgaat in de misviering, dat blijkt Méphistophélès te zijn. Het einde is identiek, maar dan is het Faust die de Paasmis opdraagt terwijl Méphistophélès via de kerkpoort, omhuld door rook en tegenlicht, terugkeert naar de hel ala Don Giovanni.

Het is grotendeels een correcte enscenering met een paar aanpassingen. Om een of andere reden wordt Siébel voorgesteld als een trieste clown, die ook het publiek vermaakt voor de voorstelling en tijdens de pauze. De rol van Marthe werd volledig geschrapt, en dus ook het kwartet waarin ze optreedt. Het ballet werd uiteraard gecoupeerd, waardoor het laatste bedrijf met de gevangenisscène begint. De minste scène was die van Valentin als hij afscheid neemt van Marguerite, geënsceneerd als pathetisch dronkemansgelal. Zoals vaak was de kathedraalscène het mooiste moment van de avond.

De Franse sopraan Perrine Madoeuf klonk aanvankelijk wat licht voor deze dramatische scène, maar bleef wel overeind. De rest van de rol zingt met goed tekstgevoel, sprankelend in de Juwelenaria met de nodige trillers, ontroerend in "Il ne revient pas". De Griekse tenor Angelos Samartzis was een luidruchtige Faust, die zo ongeveer alles forte of luider zong, inclusief de hoge do van "Salut, demeure chaste et pure". Hij had de meeste problemen om te overtuigen als de oude Faust dat oncomfortabel in zijn stem lijkt te liggen.

De rest van de bezetting was met lokale zangers bezet. Ain Anger heeft een internationale carrière (hij was o.a. Sparafucile in de Munt) en was voor de gelegenheid nog eens teruggekeerd naar zijn thuisbasis. Hij zong een gitzwarte Méphistophélès met een gigantische bas in "Le veau d'or" tot verleidelijk in zijn serenade of dreigend in de kathedraalscène. Helen Lokuta heeft een mooie stem voor Siébel, maar zingt lamentabel Frans. Rauno Elp kon me niet echt overtuigen als Valentin. Raiko Raalik klonk wel veelbelovend in het kleine rolletje van Wagner.

Publicatie: zaterdag 7 mei 2022 om 07:10
Rubriek: Opera