Le vin herbé in de Bijloke

De Cappella Amsterdam toert momenteel door Nederland met een scenische uitvoering van het "profaan oratorium" Le vin herbé van Frank Martin. Gisteren maakten ze een uitstapje naar De Bijloke.

Tristan (foto © Tashko Tasheff)

Dit was de tweede keer dat ik Le vin herbé live hoorde. In vergelijking met de uitvoering in Flagey een aantal jaar geleden, was dit een superieure uitvoering, zelfs in vergelijking met de opname van Daniel Reuss. Reuss zou ook dit concert dirigeren, maar viel ten prooi aan het virus en werd voor de eerste helft van de tournee vervangen door Léo Warynski, die de artiesten van het Dutch String Collective dirigeerde.

De voorstelling werd gedragen door de twee solisten. Carolyn Sampson hoeft niet meer voorgesteld te worden. Met haar warme sopraan en stralende hoogte zong ze de perfecte Isolde. De ontdekking van de avond was de Zwitser Tristan Blanchet, die de zieke Thomas Walker verving. Hij zong Tristan met een zonnige en homogene tenor, die vooral indruk maakte met zijn grote monoloog van het tweede bedrijf. De kleinere rollen werden ingevuld met koorleden van de Cappella Amsterdam, maar niemand vond het blijkbaar nodig om hun namen ergens te vermelden... anders had ik ook graag de loftrompet gestoken over de zangeres die Branghien zong.

Op het podium was een speelveld vrijgehouden voor een sobere en intieme enscenering van Ulrike Quade en haar gelijknamige Company. Twee poppen beeldden de twee onfortuinlijke geliefden uit, vijf in zwart geklede dansers van ICK Dans Amsterdam zorgden voor de dynamiek, een suggestieve belichting deed de rest. Een mooie en poëtische voorstelling...

Publicatie: vrijdag 25 maart 2022 om 13:01
Rubriek: Oratorium