Robin Tritschler en Robert Murray in Oxford*

Het Oxford Lieder Festival viert dit jaar haar 20ste jubileum met als thema "Nature's Songbook". Vorig jaar ging het festival nog volledig online door, dit jaar doen ze een hybride versie waarbij ze alle recitals en lezingen ook live streamen.

Een en ander maakt dat ze de vertrouwde Holywell Music Room dit jaar moeten verlaten, wegens te klein om alle techniek onder te brengen én het aanwezige publiek een comfortabele voorstelling te kunnen bieden. Op deze openingsdag, getiteld "An English Pastoral", werden drie recitals gestreamd vanuit het auditorium van de "Jacqueline du Pré Music Building".

Na een eerste discussieronde over wat "pastoraal" zoal betekent, onder andere muzikaal geïllustreerd door de alt Jess Dandy, was het grootste deel van de namiddag gewijt aan Ivor Gurney. Kate Kennedy heeft dit jaar zijn biografie gepubliceerd, Dweller in Shadows, en gaf een lezing over het leven van deze componist uit zijn geliefde Gloucestershire, zijn periode in de loopgraven van Ieper en zijn opname in de psychiatrische instelling van Dartfort. De sopraan Anna Cavaliero zong tussendoor vijf Gurney-liederen, met een ontroerend mooi Severn Meadows.

Voor het "rush-hour recital" had Kennedy een gedramatiseerd recital samengesteld voor de tenors Robin Tritschler en Robert Murray, en pianist Simon Over, waarin ze het verhaal vertelt van de vriendschap tussen Gurney (Tritschler) en de dichter Frederick William Harvey (Murray). Ze doet dat aan de hand van gedichten van Gurney en Harvey, brieven die ze naar elkaar schreven en natuurlijk Gurney's liederen.

Twee tenors dus, maar toch twee verschillende stemmen. Tritschler zong met zijn gekende zoetgevooisheid een intense Sleep en zelfs een niemendalletje als I Want to Go Home klinkt doorleefd. Hij is op zijn best in een gevoelig liefdeslied als Red Roses en kan tot tranen toe ontroeren met The Folly of Being Comforted.

Murray heeft een grotere, lyrische tenor, die uitermate geschikt is voor een opzwepende uitvoering van There's a Long, Long Trail van ene Zo Elliott. Als hij samen met Tritschler zingt - bijvoorbeeld in Captain Stratton's Fancy of het drinklied Praise of Ale - domineert hij en wordt de balans tussen beide zangers verstoord. Anderzijds kan hij ook goed Gurney's heimwee naar Gloucestershire uitdrukken in In Flanders en het hart dat verlangt naar "my hills again".

Publicatie: vrijdag 8 oktober 2021 om 20:33
Rubriek: Liedrecital