Joyce DiDonato in deSingel

Een half jaar geleden leek het misschien nog onvoorstelbaar, maar gisteren zat de Blauwe Zaal van deSingel terug afgeladen vol voor het openingsconcert van het seizoen. Niemand minder dan Joyce DiDonato gaf present voor een barokavond, begeleid door Il Pomo d'Oro.

Het eerste deel van de avond was gewijd aan de vroege barok van Monteverdi en Co. Zoals bekend, is dat niet meteen mijn favoriete muziektijdperk, maar dat doet uiteraard niets af van DiDonato's expressieve en doorleefde vertolkingen met als hoogtepunt Addio Roma van de Incoronazione-Ottavia, inclusief een gezongen snikkend begin. Dit eerste deel zorgde voor een grappig moment als bij elk werk een deel van het orkest verdween - het leek bijna de "Afscheidssymfonie" - tot ze alleen overbleef met de theorbe voor Dowlands Come Again, sweet love.

Wie meer dan tien jaar geleden haar Furore!-concert in de Munt meegemaakt heeft, weet wat te verwachten was na de pauze met hoofdzakelijk werken van Handel. Harten worden verscheurd tijdens Cleopatra's Piangerò en de Ariodante-coloraturen knetteren met een beangstigende precisie in Dopo notte. Na het officiële deel van het programma ging ze op dat elan verder met Crude furie, met voorsprong het meest opwindende moment van de avond, ze noemde het zelf een therapeutische aria. Iets ingetogener was het laatste bisnummer, As with rosy steps uit Theodora, vol hoop voor de toekomst.

Voor wie dit concert gemist heeft of haar gewoon nog een tweede keer aan het werk wil horen... op 2 maart komt ze naar het PSK.

Publicatie: vrijdag 17 september 2021 om 16:29
Rubriek: Concert