Werther in Gent*

Voor een concertante Werther heeft Opera Vlaanderen deze keer het operahuis van Gent als locatie uitgekozen. Spijtig genoeg, nog altijd zonder publiek...

Charlotte (foto © Tom Cornille)

Giedre Slekyte leidde een uitstekende bezetting, waarin bijna iedereen zijn roldebuut maakte. Dat was ook het geval voor de Charlotte van Rihab Chaieb. Maar ze zingt met zo'n inleving dat het lijkt alsof ze de rol al jaren in haar repertoire heeft. De tonen stromen moeiteloos uit haar keel met een waanzinnig mooi timbre dat een uitzonderlijke warmte krijgt in de laagte. Ze is hartverscheurend in "Va, laisse couler mes larmes" en beschikt over de nodige dramatische kleuren en slagkracht voor "Ah, mon courage m'abandonne".

Enea Scala is nog een paar weken blijven plakken in België na zijn optreden in het Italiaans tweeluik van de Munt om de rol van Werther te debuteren. Hij is in de eerste plaats een passionele Werther - veel minder de romantische ziel - met stralende topnoten, een prachtig legato en verfijnde portamenti. Al zijn er toch een paar melancholische momenten in "O nature, pleine de grâce" of een mooi introverte sterfscène. Het beroemde "Pourquoi me réveiller" was opwindend, al had er iets meer Ossian-poëzie uit mogen komen ook.

De rol van Sophie werd gezongen door het Jongensemblelid Elisa Soster, fris en vrolijk met ook een diepzinnig momentje in "Du gai soleil". Ivan Thirion was een goede Albert, terwijl Justin Hopkins een sonore baljuw zong. Daniel Arnaldos en Nabil Suliman vormden het olijke duo Schmidt en Johann.

Publicatie: vrijdag 7 mei 2021 om 22:45
Rubriek: Opera