Anna Patalong in Londen*

Engeland heeft ook weer de concertzalen gesloten, waardoor een aantal van de recitals van het "London Song Festival" doorgeschoven werden naar december. Het recital dat afgelopen vrijdag gepland was, ging wel nog door... weliswaar zonder publiek.

De Britse sopraan Anna Patalong en de pianist Nigel Foster hadden het recital de titel "Will There Really be a Morning?" gegeven. Het is een gedicht van Emily Dickinson waarvan we aan het begin van het recital een lied van Lori Laitman hoorden en na de pauze één van André Previn. Emily Dickinson was dan ook het eigenlijke thema van het recital, nog verder uitgediept door de actrice Sarah Lawrie die tussen de liederen andere gedichten voordroeg of fragmenten voorlas uit brieven van Dickinson aan haar jeugdvriendin Susan Gilbert.

Voor de liederen werd onder andere geput uit een aantal Dickinson-collecties. De bekendste is de "Twelve Poems of Emily Dickinson" van Aaron Copland met vijf liederen, waaronder het aangrijpende Going to heaven of The Chariot waarmee het recital eindigde. Uit "An Amherst Bestiary" (Amherst is de geboorteplaats van Dickinson) van Julian Philips - achttien liederen opgedragen aan Graham Johnson - kregen we drie liederen. Foreword vond ik niet echt interessant, maar The winged beggar werd gevoelig gezongen en The Robin is een mooi miniatuurtje.

Anna Patalong zingt deze liederen met een lichte sopraan, aanvankelijk klinkt ze nog wat bleek, maar er komt snel wat meer kleur en expressie in haar voordracht. Ze is op haar best in de eerder contemplatieve liederen zoals een ontroerend mooie Charity van Richard Hageman of Robert Owens' Hope. Het recital kan herbekeken worden op het LSF-kanaal, goed voor een uurtje repertoire waar de meesten waarschijnlijk niet mee vertrouwd zijn.

Publicatie: zondag 8 november 2020 om 21:44
Rubriek: Liedrecital