James Cleverton in Londen*

Na Wigmore Hall, het Oxford Lieder Festival en Leeds Lieder zoekt ook het London Song Festival haar publiek online. Onder de noemer "Roads To Solace" programmeren ze dit najaar elf liedrecitals, waarvan het eerste dit weekend doorging in de Hinde Street Methodist Church voor een beperkt publiek.

In hun najaarsprogramma staan een aantal verjaardagen centraal. De belangrijkste verjaardag dit jaar is ongetwijfeld die van Beethoven en het eerste recital, met als titel "Seizing Fate by the Throat", stond dan ook in het teken van deze verjaardag. De pianist Nigel Foster, tevens de oprichter van het London Song Festival, heeft een mooi programma uitgedacht dat je een biografisch liedrecital zou kunnen noemen. Een aantal biografische aspecten uit Beethovens leven werden door Robert Morgan aan de hand van onder andere brieffragmenten toegelicht, waarna een treffend lied gezongen werd door de bariton James Cleverton. Cleverton is een degelijke liedzanger met voldoende expressiviteit, al zingt hij met een kelige klank en is zijn legato niet altijd wat het zou moeten zijn.

Maar het is die combinatie van tekst en lied die dit recital tot een boeiend geheel maakte. Het eerste deel draaide rond Beethovens geliefdes. Zijn eerste tienerliefde Eleonore von Breuning werd verbonden met het onweerstaanbare Adelaide, door Cleverton een paar keer vervangen door "Eleonore". Josephine Brunswick kreeg het Mailied. Nadat Josephine uitgehuwelijkt was, liet Beethoven zijn oog vallen op Giulietta Guicciardi met Neue Liebe, neues Leben. Als Josephine weduwe geworden is, bloeit de relatie terug op met verschillende liefdesbrieven en het lied Ich liebe dich tot gevolg. Die relatie wordt door Josephines moeder gestopt, waarna Cleverton een gevoelige Wonne der Wehmut zong en... An die Ferne Geliebte. Als je dan een vers als "könnt ich, Traute, bei dir ewiglich sein" dan geeft dat een extra, toch wel ontroerende, dimensie aan deze cyclus als je je voorstelt dat het Beethoven zelf is die zijn gevoelens aan zijn "Ewige Geliebte" bezingt.

Het tweede deel wordt iets duisterder. In het Busslied uit de Gellert-Lieder, zou je Beethovens doofheid als een straf van God kunnen lezen. Met Resignation berust hij in zijn lot. De ongelukkige liefde voor Therese Malfatti leidt tot Liebesklage. Beethoven neemt afscheid van Therese met het Matthison-liefdeslied Andenken, dat ook Schubert geïnspireerd heeft. Een flirt met Amalie Sebald is de perfecte context voor Der Kuss. Fragmenten uit de drie brieven aan de "Unsterbliche Geliebte" worden verweven doorheen de Goethe- en Reissig-Sehnsucht. Beethoven keert zich meer in zichzelf en naar de natuur met Das Geheimnis en Der Wachtelschlag. Uiteindelijk vindt hij rust in de vriendschap van Nannette Streicher en haar man, waarna het recital heel toepasselijk met Das Liedchen von der Ruhe eindigde.

De volgende recitals van het London Song Festival zien er even interessant uit. Hopelijk kunnen ze doorgaan, nu ook Engeland in lockdown gaat...

Publicatie: maandag 2 november 2020 om 12:09
Rubriek: Liedrecital