Moïse et Pharaon in het PSK

Geeuw!

De jaarlijkse concertante uitvoering van een belcanto-opera door de Luikse opera zijn meestal geslaagde ondernemingen. Een zelden uitgevoerde opera als Rossini's Moïse et Pharaon had dus tot een evenement kunnen uitgroeien. De bezetting leende er zich zeker toe. Maar de aanwezigheid van een Rossini-specialist als Alberto Zedda garandeert nog geen goede uitvoering... in dit geval was het zelfs ronduit saai.

Het orkest speelde constant zo luid dat mijn interesse en concentratie snel verdween. Verder klonk het koor ook luid, staalhard en lelijk. Tegen al dat ongenuanceerd geweld probeerden de zangers tevergeefs op te boksen. De bodemloze bas Ildar Abdrazakov zong een nobele Moïse. De twee tenoren waren op zich ook wel goed. Kenneth Tarver bevestigde de elegante indruk die hij gemaakt heeft in "Roméo et Juliette" vorige maand. Alleen Nicoleta Ardelean was een minpunt in een poging om het orkest te overschreeuwen.

Na ongeveer anderhalf uur was het pauze... wat er nadien gebeurde zou me een zorg zijn.

Publicatie: dinsdag 30 november 2004 om 23:52
Rubriek: Opera