Anna Caterina Antonacci in de Munt

Anna Caterina Antonacci was gisteren weer te gast in de Munt. Samen met haar pianist Donald Sulzen brachten ze een recital met grotendeels onbekend werk uit het Italiaans en Frans liedrepertoire van rond de eeuwwisseling.

(foto © Jason Daniel Shaw)

Het is amper twee jaar geleden dat ze in de Munt was, weliswaar "extra muros" in het Conservatorium. Maar een fantastische zangeres als Antonacci kan je niet genoeg horen. Het is telkens weer opvallend dat het moment ze haar mond opent haar stem er meteen is in al haar glorie... geen nood voor opwarmliedjes, afgezien van wat overtollig vibrato dat ze na een paar minuten afwierp.

Net zoals in het Conservatorium stonden Respighi en Chausson op het programma. Deità silvane is een cyclus van zeven liederen met nimfen en faunen. Antonacci zong de wat hoekige muziek met haar gebruikelijke aandacht voor tekst en expressie. Sulzen zorgde voor de sfeer met onder andere de waterakkoorden in Acqua. De pastorale sfeer werd verdergezet met drie liederen uit La canzone dei ricordi van Giuseppe Martucci, uitgevoerd door Antonacci met mooie lyrische lijnen. De liederen van (de jonge) Nadia Boulanger waren ook een grote onbekende voor mij. Ze dateren uit de periode toen Debussy en Ravel ook liederen schreven en ze grasduinde ook in de poëzie van Verlaine, Maeterlinck of Verhaeren. Maar de liederen klinken eerder Faureaans (ze was trouwens een leerlinge van Fauré) en er is zelfs een streepje salonmuziek ala Reynaldo Hahn in te herkennen. Hoogtepunt hier was het piano aangezette Mon coeur.

Het was een vrij lang eerste deel. Na de pauze kregen ze het gezelschap van het Strijkkwartet van de Munt voor Poème de l'amour et de la mer. Dat had misschien zelfs eerder gekund, want ook van de Respighi- en Martucci-werken bestaan orkestversies die misschien gereduceerd kunnen worden tot een versie met strijkkwartet. Het meest aangrijpende deel was het tweede. Dat begint met het tussenspel waar eerst de cello de sensuele melodie van "Le temps des lilas" inzet, even later overgenomen door de altviool en nog veel later op ontroerende wijze vertolkt door Antonacci... "Le temps des lilas et le temps des roses avec notre amour est mort à jamais".

Kortom, een zeer mooi recital om het liedgedeelte van 2018 af te sluiten.

Publicatie: zondag 23 december 2018 om 09:00
Rubriek: Liedrecital