Graham Johnson in deSingel

Graham Johnson is aan een nieuwe reeks lezingen begonnen in deSingel. Deze keer staan Robert Schumann en zijn liederen in de schijnwerpers.

Robert Schumann, 1839

Zoals gewoonlijk gebruikt hij de biografie van de componist als kapstok. Het probleem met Schumann is dat hij - op een handvol jeugdliederen na - pas in 1840 echt liederen is beginnen componeren, toen hij al 30 jaar oud was. We kregen dan ook een lange inleiding waarbij Johnson bepaalde gebeurtenissen uit Schumanns leven eruit pikte om ze later te kunnen verbinden aan zijn liedoeuvre. Uiteraard kwam de belangrijke ontmoeting met Heine aan bod, maar ook zijn relatie met Christiane "Christel" Apitzsch (het dienstmeisje van de familie Wieck) en uiteraard zijn liefde voor en huwelijk met Clara.

In deze eerste lezing stond dus vooral het liedjaar 1840 centraal en de grote werken van dat jaar: Myrthen, Eichendorff-Liederkreis, Dichterliebe, Frauenliebe und -leben en de Kerner-Lieder. Dat is een goed gevuld programma en ik ben ervan overtuigd dat hij over elk van deze werken een volledige avondvullende lezing zou kunnen geven. Voor de vocale illustratie had hij twee jonge zangers meegebracht. De liederen werden telkens volledig gezongen, met uitzondering van Die alten bösen Lieder.

Harriet Burns heb ik eerder dit jaar in Zeist gehoord. Ze bevestigde mijn eerste indruk dat ze een interessante liedzangeres is die van elk lied een doorleefde vertolking geeft met de nodige nuances en voldoende kleurvariaties. Zij zong drie liederen uit Frauenliebe (Johnson trok een parallel met de relatie tussen Robert en Christel) met onder andere een ontroerende Süsser Freund. Samuel Hasselhorn kreeg Dichterliebe, maar zong met zijn rijke bariton ook een mooie Du bist wie eine Blume. Ze eindigden de recital-lezing met twee duetten, waaronder Unterm Fenster... de aanloop naar de huwelijksjaren van Robert en Clara Schumann die in een volgende lezing aan bod zullen komen.

Publicatie: zondag 30 september 2018 om 09:21
Rubriek: Liedrecital