Raffaella Lupinacci en Fillippo Fontana in Wexford

Voor het lunchrecital in Wexford kregen we deze keer een Italiaans duo te horen. De mezzo Raffaella Lupinacci en de bariton Fillippo Fontana zongen een mengeling van Italiaanse liederen en aria's. Ze werden aan de piano begeleid door Giorgio D'Alonzo.

Fillippo Fontana zong vooral liederen, te beginnen met twee keer Rossini's Mi lagnerò tacendo, de ene met een ingetogen liedsfeer, de andere een flamboyante opera-aria. Voor de rest zong hij het bekendere werk van Tosti. Ideale was niet altijd even mooi afgefraseerd en hij flirtte af en toe ook met de juiste intonatie. Maar het snellere La serenata lag hem duidelijk beter. In L'ultima canzone viel zijn uitstekende hoogte op.

Raffaella Lupinacci zong vooral aria's. Met Una voce poco fa gaf ze meteen haar visitekaartje af: met een mooie donkere mezzo met sprankelende loopjes over haar volledige tessituur is ze een guitige Rosina. Sesto's Parto, parto was ontroerend mooi met lange, adembenemende coloraturen. Met Musica proibita van Gastaldon schuwde ze de Italiaanse schlager niet.

Het dak van de St. Iberius-kerk ging eraf met het Rosina-Figaro-duet Dunque io son als slot. Er kwamen toch nog twee bisnummertjes: Fontana zong At the river van Aaron Copland in amper verstaanbaar Engels en Lupinacci eindigde met Non ti scordar di me... het ideale nummer om fluitend naar het volgende concert te vertrekken.

Publicatie: donderdag 2 november 2017 om 15:38
Rubriek: Liedrecital