Angela Gheorghiu in het PSK

Het Klarafestival staat in het teken van "La folia", de waanzin. En dus lag het voor de hand om een concert te voorzien met waanzinaria's. Minder gelukkig is de keuze van de zangeres. Angela Gheorghiu staat niet meteen bekend omwille van haar uitvoeringen in het belcantorepertoire, waar toch de meeste van die waanzinaria's voorkomen. We kregen dan ook geen enkele waanzinaria te horen. Als ze echt waanzinaria's hadden willen brengen, dan hadden ze trouwens beter iemand als Natalie Dessay geëngageerd.

Het deel voor en na de pauze werd traditioneel ingeleid door een ouverture; de Leonore van Beethoven en de ouverture van La Forza del Destino... qua keuze niet meteen het meest origineel. Tussendoor werden de aria's nog afgewisseld met operaballetmuziek uit Faust en La Gioconda. Twee stukken met een sterk aha-gehalte. Het is muziek die jan en alleman kent, maar waarvan waarschijnlijk maar weinigen weten dat ze uit opera's komen.

Maar het ging dus om de aria's en Gheorghiu. Het was de eerste keer dat ik haar "echt" hoorde; in een ver verleden heb ik haar nog wel als Micaela gehoord in De Munt, maar daar kan ik me weinig van herinneren.

Haar programma begon een beetje vreemd met twee barokaria's. Met Caro mio ben betrad ze het Bartoli-territorium, maar dan in een hilarische orkestratie die wel kerstmuziek leek... ik kreeg net niet de slappe lach. Het daarop volgende Lascia ch'io pianga was weliswaar mooi gezongen, maar ik had toch nooit het gevoel dat ze een lamento aan het zingen was. Het was ook opvallend dat ze met een nogal onorthodoxe uitspraak de 'oe'-klank (zoals bijvoorbeeld in "cruda sorte") zingt.

Maar haar stem heeft anders een heel mooie klank en technisch is er nauwelijks iets op aan te merken. Het continu mezza voce waarmee ze bijvoorbeeld Adieu notre petite table van Manon of lo son l'umile ancella van Adriana Lecouvreur zong, gaf daar een indrukwekkend bewijs van. Elke noot wordt perfect geplaatst en klinkt zonder inspanning. Haar Franse uitspraak is nog altijd niet fameus, maar het begint al te beteren. Binnen een jaar of tien klinkt het misschien zelfs als echt Frans. De privélessen van meneer Gheorghiu beginnen dan toch zijn vruchten af te werpen. Roberto Alagna kwam op het einde trouwens ook even op het podium om gedag te zeggen.

Maar ondanks haar stevige technische bagage is het niet allemaal perfect. Ze foefelt bijvoorbeeld met de openingstriller van de Juwelenaria en de eerste "pace" van Leonora's Pace pace wordt zonder messa di voce gezongen. Met die Verdi-aria toont ze ook aan dat ze essentieel een lyrische sopraan is en eigenlijk niets te zoeken heeft in het spinto-repertoire van La forza del destino. Ze mist het noodzakelijke spinto-gewicht om boven op het orkest te gaan zitten tijdens bijvoorbeeld de "maledizione" van het slot van die aria.

Als eerste bisnummer zong ze Violetta's Addio, del passato, inclusief de voorafgaande brief. En dat is de Verdi waarvoor haar stem uitermate geschikt is. Als je dat hoort, dan voel je dat hier wel alles op zijn plaats zit. Daarna volgden nog drie bisnummers uit het lichtere genre met Non ti scordar di me en twee Roemeense liederen.

Het publiek ging collectief uit de bol.

Publicatie: dinsdag 21 september 2004 om 22:47
Rubriek: Concert

Reacties

Sven De Boeck (donderdag 23 september 2004 om 14:56)

Beste Marc,

Ik zal wel toegeven dat ik het ook wel beter had gevonden, als ze bv. alle grote solo-scènes uit Werther of Manon had gezongen (o waarom zong ze toch de 'Cours-de-la-Reine-scène) niet?). Dat is echt helemaal haar ding. Of nog wat uit La Traviata. Dus artistiek had het zeker beter gekund, maar ja, kom. In de opera moet je je eens kunnen laten gaan.
Ik kijk nu al uit naar de toejuichingen voor Violeta Urmana, Salvatore Licitra en Riccardo Muti in La Forza des Destino in Londen in november.
Wat niet betekent dat ik iedereen zomaar toejuich, het moet ook echt goed zijn. Zo herinner ik mij enkele jaren geleden een barslechte Alfons Eberz als Lohengrin in Bonn. Toen heb ik BOE! geroepen. Ook dat is opera ...

Muzikale groeten,

Sven De Boeck

PS het 'filmmuziekachtige' lied was wel degelijk Roemeens. Ze heeft dat zelf aangekondigd. Roemeens zal ze nu wel goed kunnen uitspreken ...

De Palmenaer Marc (woensdag 22 september 2004 om 18:59)

Beste Sven,

Vooreerst ik ben er zeker van dat A.Gheorghiu een mooie stem heeft en al prachtige opera's gezongen heeft.
Fan of geen fan je moet een kat een kat noemen haar recital van gisteren was niks punt.
In de Munt en de Vlaamse Opera heb ik al kleinere namen gehoord maar die zonder veel franjes prachtige recitals hebben gegeven zonder een 15 minutenlange staande ovatie.
Met andere woorden waren er daar waarschijnlijk een pak genodigden met vrijkaart die nog nooit naar een operahuis geweest waren en die dit het einde vonden(dat is niet persoonlijk tegen u ik weet dat u veel met klassieke muziek bezig bent)
Ik zou zeggen hoofdstuk Gheorghiu in Bozar is voor me afgesloten.Volgende keer beter want dat kan ze.

Sven De Boeck (woensdag 22 september 2004 om 09:23)

Ik ben het ABSOLUUT oneens met je, Marc. Het mag duidelijk wezen dat bis-nummers niet echt de bedoeling hebben om arististiek voluit te gaan (alhoewel, Addio del Passata was dat zeker).
Gheorghui heeft sterallure's maar ze weet het ook perfect uit te spelen. Ook dat is een kunst. Sinds de primo uomo's en prima donna's van de opera seria is dit één van de belangrijke aspecten van de opera-kunst, of men dat nu wel of niet goed vindt.
Het geeft ook dat opera - vandaag de dag - bijna geen kloof heeft met haar publiek, daar waar praktisch alle andere kunsten (sinds de moderne kunst) dit probleem wel hebben.

Maar eigenlijk spelen de sterallure's van Gheorghui in haar nadeel, want ze kan zingen! En hoe !
In het Franse repertoire (vooral Massenet) is ze samen met R. Fleming de absolute wereldtop. Bovendien heeft Gheorghui een karakteristieke stem die ook voor Italiaanse belcanto (of nog ander repertoire) werkt.
Het is niet omdat bepaalde kritikasters al jaren litanieën afsteken over het feit dat Sutherland of Callas de absolute top zijn 'door de eeuwen der eeuwen' dat dit ook zo is. Mensenlief !
Dat zijn haast religieuze dogma's waar je niet aan mag raken !
Het moge duidelijk zijn dat ook zangers zoals Gheorghui (of R. Alagna) de zangtechniek bezitten van hun illustere voorgangers. Ze hebben wel echter een andere kleur in de stem, een ander karakter. Dat kan inderdaad lichter uitvallen (zoals bij Gheorghui) maar is daarom niet minder. Dat is eerder een persoonlijke keuze. Ik vind bijvoorbeeld dat Maria Callas ronduit een LELIJKE stemkleur heeft. Ik heb van haar GEEN ENKELE opera-opname. Ik kan dat wrange harde stemgeluid gewoon niet horen, maar uiteraard maakt dit Callas geen slechte zangeres. Integendeel, ik heb ook haar legendarische tweede akte van Tosca eens gezien, en dat is adembenemend drama, zonder twijfel, maar ik vind haar stemkleur gewoon lelijk ...
Angela Gheorghui daarintegen... Ze straalt zo op dat podium, en ze heeft echt contact met het publiek.
Het is prachtig als grote kunst en publieke geestdrift zo samengaan.
Sorry, hoor , maar ik ben een fan !

Sven De Boeck

PS : de 2 'barok'-dingen waren inderdaad lachwekkend. Gheorghui kan nu wel veel, maar dat toch niet...

Margo (woensdag 22 september 2004 om 07:38)

Ja, ik heb nog getwijfeld of ik dat woordje "collectief" zou gebruiken, maar uiteindelijk vond ik dat het wel redelijk goed de sfeer weergaf. Zelfs als niet 100% een staande ovatie gegeven heeft (wat ik trouwens ook niet gedaan heb).

Ik heb toch al haar bisnummers gehoord. Ik vermoed dat je haar derde (filmmuziekachtig) bisnummer bedoelt. Moest dat Duits voorstellen ? Ik ging ervan uit dat het ook Roemeens was zoals haar vierde bisnummer. Maar dat bisnummer had ze inderdaad best achterwege gelaten... en ik had nog wel gedacht dat die piano daar klaarstond voor "Chi il bel sogno di Doretta". Niet dus.

de palmenaer marc (woensdag 22 september 2004 om 00:17)

Hallo Margo,
Collectief uit de bol,daar was ik wel niet bij,eens goed rondom mij gekeken er waren er nog.
Waarschijnlijk hebt u alle bisnummers niet gehoord?Want haar duits was niet om aan te horen en zeer vals gezongen.
Het was inderdaad waanzin om daar 57 Euro voor te betalen.
Ik ga slapen maar moet toch nog even wat goede muziek horen,anders wordt het moeilijk de slaap te vatten na het horen van muziek van een grote (diva?)
Groetjes,
Marc.