Michael Volle in Schwarzenberg

Michael Volle en Helmut Deutsch brachten deze middag een volledig Schubertprogramma. Het was één van de betere recitals die ik de laatste jaren van Volle gehoord heb.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Michael Volle heeft net een reeks Hans Sachsen in Bayreuth achter de rug en dus zou je denken dat een paar uur Schubert zingen geen probleem mag zijn... zou je denken. Maar de Antikenlieder van Schubert zijn vaak machtige liederen: al brachten ze er maar vier van Schiller en vier van Mayrhofer, ze eisen hun tol ondanks het feit dat Volle aanvankelijk goed leek te doseren.

Hij begon met een indrukwekkende vertolking van Die Götter Griechenlands, constant mezza voce en met wat extra nadruk bij de herneming van "Schöne Welt, wo bist du". Die vier Weltalter is een strofisch lied met een vrolijk melodietje. Alhoewel Schiller in twaalf strofen een soort geschiedenisles geeft, klinkt het meer als een drinklied. Volle en Deutsch beperkten zich tot vier strofen. Gruppe aus dem Tartarus is één van die grote liederen waarbij de helse dampen van de onderwereld uit de piano opstijgen. Na een sfeervol en duister eerste deel, breekt er bij "Ewigkeit" toch wat licht door.

Interpretatief waren de Mayrhofer-Lieder het boeiendst. Ze begonnen met Fahrt zum Hades, waarbij zowel Deutsch als Volle voor de nodige sfeer zorgden en elke strofe weer nieuwe kleuren kreeg. Het minder bekende Philoktet werd een meeslepende vertelling over hoe Philoctetes zijn frustratie uitzingt als hij zonder boog en pijl alleen op het eiland Chryse zit. Het was het perfecte opstapje naar Uraniens Flucht. Het is één van die gigantische ballades die bijna 20 minuten duren, ik kan me niet herinneren het ooit live gehoord te hebben. Tijdens een feest op de Olympus komt de hemelse Aphrodite (Urania) vertellen hoe de mensen zich tegenover haar misdragen. Zeus schiet in een Spaanse colère, maar als hij een koppeltje ziet neerknielen voor het altaar van Aphrodite, ziet hij af van zijn plan om de mensheid uit te roeien. Volle geeft gewicht aan een eerder parlando-Zeus, Aphrodite krijgt een integere vertolking. En als verteller - "Die bange Welt bereitet sich zu sterben" - is hij neutraal zonder dramatische uitbarstingen. Maar in zo'n lange ballade zitten toch nog meer interpretatieve mogelijkheden, dan wat Volle eruit haalde. Het Mayrhofer-deel werd afgesloten met het Wagneriaanse Auflösung... dat was duidelijk het lied teveel.

Na de pauze was er iets minder dramatiek met een verzameling waterliederen, waaronder de drie van Mayrhofer uit het Opus 21. Een stormachtige Der Schiffer opende het blok. Wie Ulfru fischt is de tegenhanger van Die Forelle, maar is eerder een vrijheidslied (de forel ontsnapt) dat Volle in een verhakseld legato zong. Van het gemoedelijke strofische Fischerlied werden vier van de acht strofen gezongen. Maar het laatste lied, Schiffers Scheidelied, hadden ze beter nog wat meer gerepeteerd.

Het recital werd afgerond met een aantal van Schuberts Italiaanse liederen, en dan vooral de Drei Gesänge für Bassstimme die hij voor Luigi Lablache componeerde. Het was in de buffo-aria Il modo di prender moglie dat Volle de onverwacht komische toer opging. Er kwamen nog twee bisnummers. Maar na twee uur, had Volle niet meer voldoende stemcontrole om Der Schiffer van Schlegel, dat zweeft tussen piano en pianississimo, volledig tot zijn recht te laten komen. Ook in het dramatische Heliopolis ging hij vocaal tenonder...

Publicatie: vrijdag 1 september 2017 om 22:09
Rubriek: Liedrecital