Allison Cook in Brussel

Sommige zangers zijn gemaakt om liederen te zingen... Allison Cook behoort niet tot die groep.

Haar recital in het Théâtre des Galeries begon met enkel haar pianist Alfredo Abbati op het podium. Daardoor kan ze - blootvoets - haar entrée maken met de eerste woorden van Dido’s lamento When I am laid in Earth uit Purcells Dido and Aeneas. Nu, ik ben zeker geen fervente aanhanger van de HUP-beweging, maar haar dramatische vertolking slaat alles. Ze zingt de aria met een vibrato dat zelfs in een verismo-opera zou misstaan en haar krijsende hoge noten op "Remember me" doen je ineenkrimpen.

Met Schoenbergs cyclus Das Buch der hängenden Gärten maakt ze een stilistische sprong van een paar eeuwen, maar haar vertolking blijft even catastrofaal. Anderen denken er misschien anders over, maar voor mij is de tekst in liederen vrij belangrijk. Haar Duits zou echter zelfs een eerstejaars conservatoriumstudent beschaamd maken. Alle mogelijk denkbare uitspraakfouten passeren: umlauts die genegeerd worden, lange klinkers die kort worden gezongen (en vice versa), klemtonen die verkeerd gelegd worden, ... Als een lied snel gaat, bijvoorbeeld Wenn ich heut nicht deinen Leib berühre, dan verhakselt ze de tekst tot puree. Het is niet omdat Schoenberg "Rasch" boven het lied geschreven heeft, dat het onverstaanbaar moet worden. Een trager lied als Als wir hinter dem beblühmten Tore krijgt iets meer tijd, maar dan valt haar gebrek aan tekstinterpretatie op. Het Sprich nicht immer met prachtige frases als "Von dem Zittern der Libellen in Gewittern ..." wordt gewoon weggezongen.

Allison Cook was een paar jaar geleden nog een goede Powder her face-Hertogin en ik had dus veel meer van haar verwacht dan deze bedroevende avond.

Publicatie: dinsdag 4 april 2017 om 16:55
Rubriek: Liedrecital