Elias in Antwerpen

Het was gisteren de derde keer dat ik in de nieuwe Koningin Elisabethzaal was. Naast nog een aantal onafgewerkte elementen in de inkomhal is de klimaatinstallatie een belangrijk probleem. Gisteren was het weer snikheet in de zaal... en het is nog maar maart. De opvoering van Mendelssohns Elias door het Collegium Vocale onder leiding van Philippe Herreweghe voldeed ook niet helemaal aan de verwachtingen.

David Soar was een ronduit zwakke Elias, die weinig blijk gaf van enig tekstbegrip. Door zijn zwalpende frasering gaat er geen enkele stuwing uit van bijvoorbeeld zijn grote aria "Herr Gott Abrahams", los van de ritmische discrepanties met het orkest. "Es ist genug" was dan weer slaapverwekkend met ook nog eens opgeduwde noten. De mezzo Stefanie Irányi is marginaal beter. Haar beste moment heeft ze als de Königin. Dan is er een sprankeltje dramatische inleving. Voor de rest is haar stem eigenlijk een maat te klein.

Het verschil met de tenor Maximilian Schmitt valt dan ook meteen op. Zowel als Ahab als Obadjah komt zijn ervaring als Liedvertolker boven. Maar met Carolyn Sampson hadden ze een topsopraan ter beschikking die met loepzuivere noten ontroerde als de Weduwe. Haar vertolking van "Höre, Israel" was grandioos in de manier waarop ze een onderscheid maakte tussen de twee delen. Zoals gewoonlijk zorgde het Collegium Vocale ook voor mooie momenten. Het idee om een van de koorsopranen de korte rol van de Knaap te laten zingen met spierwitte tonen, was echter minder geslaagd.

Publicatie: zaterdag 25 maart 2017 om 08:25
Rubriek: Oratorium