Das Lied von der Erde in Parijs

De "Biennale de l'art vocal" werd gisteren afgesloten met Das Lied von der Erde in de concertzaal van de Cité de la musique. Mahlers buitenmaats "lied" werd voorafgegaan door Schönbergs Eerste Kamersymfonie, uitgevoerd door het Orchestre de chambre de Paris onder leiding van Douglas Boyd.

foto © Julia Wesely

De keuze van de Schönberg-symfonie was uiteraard geen toeval. Voor Das Lied von der Erde hadden ze namelijk ook voor de bewerking van Schoenberg gekozen. Ik heb al eerder gezegd dat ik orkestliederen een contradictio in terminis vind, aangezien de subtiliteiten van de liederen - zeker live - verloren dreigen te gaan in het orkest. Een reductie tot kamermuziekformaat is dan een goed compromis. In het geval van Das Lied von der Erde komen meer details aan het oppervlak, dialogen tussen individuele instrumenten of stemmen worden duidelijk.

Michael Schade zong de tenorpartij. Ik vind het meestal een vrij ondankbare taak om een hoop vrolijke drinkliederen over een orkest te brullen. Maar Schade vind voor elk lied een eigen karakter. Das Trinklied vom Jammer der Erde krijgt een stralende operetteswing mee. Von der Jugend is ongetwijfeld het lied met het meest Oosterse koloriet en zou niet misstaan in het "Land van de glimlach". En moest Baron Ochs een tenor zijn, dan zou hij mogelijk als Michael Schade klinken in Der Trunkene im Frühling.

Die Rosenkavalier-link had Bernarda Fink net ervoor opgeroepen met de laatste strofe van Von der Schönheit als ze een Marschallin-moment creëerde met "Und die schönste von den Jungfrau'n sendet lange Blicke ihm der Sehnsucht nach". Maar op emotioneel vlak zijn het de twee andere liederen waarmee Fink ontroert. Der Einsame im Herbst begint met één van die breekbare dialogen tussen de viool en de hobo. Fink beschikt nog altijd over alle mogelijkheden om bij "Ich weine viel in meinen Einsamkeiten" kippenvel te bezorgen. Der Abschied zit vol dergelijke momenten. Het meest magische moment kwam halverwege bij "die Welt schläft ein" terwijl een donker deken van fagot, basklarinet en contrabas de wereld instopt.

Deze biënnale had niet mooier kunnen eindigen...

Publicatie: maandag 30 januari 2017 om 08:52
Rubriek: Concert