Juditha triumphans in het PSK

Magdalena Kozena komt dit seizoen drie keer naar het PSK. Gisteren zong ze de titelrol in Juditha triumphans, het enige bewaard gebleven oratorium van Vivaldi dat handelt over de onthoofding van Holofernes door Judith.

Judith onthoofdt Holofernes (Caravaggio)

Het is een wat vreemd oratorium. Zo is het op een Latijnse tekst, er is geen verteller en aangezien Vivaldi het schreef voor het "Ospedale della Pietà", zijn er enkel vrouwenstemmen te horen... enerzijds de sopranen en alten van de MM Academy en anderzijds vijf mezzo's of alten als solisten.

Je zou verwachten dat Magdalena Kozena de ster van de avond zou zijn, maar ze werd door zowat iedereen overschaduwd. Ze heeft het nadeel dat haar aria's meestal van het trage type zijn, maar ze doet er ook heel weinig mee. En als ze dan met een aria als "Agitata infido flatu" het tempo wat kan opkrikken, dan geraakt ze amper over het orkest, laag liggende coloraturen zijn praktisch onhoorbaar en ze schakelt af en toe over op een declamatorische uitdrukking. Maar de grootste teleurstelling is haar grote scène waarin Judith Holofernes vermoordt. Een dramatische lijn als "et sanguis sic exeat superbus in me" zingt ze met pseudo-dramatisch gerochel en geroep.

Als je daarnaast iemand als Ann Hallenberg hoort in de rol van Vagaus, dan is het verschil overduidelijk. Na die moordscène zingt ze een adembenemende "Armatae face et anguibus" met een stem die homogeen is over heel haar bereik. En haar aria "Quamvis ferro" is vuurwerk van de bovenste plank met knetterende coloraturen. Delphine Galou bleef ook wat teveel op de vlakte en kon me niet echt overtuigen als Holofernes. De iets kleinere rollen waar wel goed bezet met een sprankelende Silke Gäng als Abra en de nobele Ozias van Francesca Ascioti.

Publicatie: woensdag 9 november 2016 om 18:15
Rubriek: Oratorium