Mauro Peter in deSingel

Schubert was er gisteren niet bij in deSingel. Maar de andere grote Lied-componisten, Schumann en Wolf, waren er wel, evenals Beethoven en Brahms. Met zijn recital bevestigde Mauro Peter, aan de piano begeleid door Helmut Deutsch, dat hij een van dé liedtenors van het moment is met zijn loepzuivere tekstprojectie, hemels mooie tenor en intelligente vertolkingen.

Nu, het eerste deel van de avond leek wel soms nog op een werksessie. Er stond een pupiter met een partituur die hij regelmatig moest raadplegen. Hij had die ook laag opgesteld, waardoor ze minder opviel. Maar hij moest dan wel telkens zijn blik expliciet afwenden, wat meer stoorde dan moest hij de partituur gewoon voor zich opgesteld hebben.

Er waren ook nog wat onzekerheden. Beethovens cyclus An die ferne Geliebte eindigde enigszins gespannen. Maar dat neemt niet weg dat hij toch ook veel moois liet horen. Als hij in Wo die Berge so blau "weht so leise der Wind" zingt, dan zweeft zijn stem als een zacht briesje door de zaal. Melancholie voerde de boventoon in Leichte Segler in den Höhen en Es kehret der Maien, es blühet die Au is een grote brok emotionaliteit die hij perfect uitvoerde met doorgedreven piano-cultuur.

Voor de Schumann-liederen had hij een selectie gemaakt uit Myrten. Veel bekende liederen uiteraard, zoals Widmung, de twee Venetianische Lieder of een Du bist wie eine Blume met een oneindige adem gezongen. De enige rariteit in de reeks was Mein Herz ist schwer (soms ook "Aus den hebräischen Gesängen" genoemd) waarvan de keldernoten van "Nur tief sei, wild der Töne Fluss" duidelijk buiten zijn comfortzone lagen.

Na de pauze veranderde alles. De partituur verdween en hij zong veel vrijer de liederen van Brahms en Wolf... die hij toevallig vorig jaar ook op de Schubertiade Schwarzenberg gezongen heeft. De Mörike-Lieder waren een absoluut hoogtepunt, waarmee ook Helmut Deutsch kon schitteren in Der Knabe und das Immlein met het bijtje dat over zijn toetsen dartelt of de afsluitende wals van Abschied. Ik zou er niets op tegen hebben, mocht hij - Dieskau-gewijs - eens een volledig Mörike-programma zingen. Ook in deSingel volgden dezelfde bisnummers als in Schwarzenberg, met Brahms' bekende Ständchen en een adembenemende uitvoering van Mondnacht.

Publicatie: vrijdag 13 maart 2015 om 18:16
Rubriek: Liedrecital