Samuel Hasselhorn in deSingel

Na Christopher Maltman eerder dit seizoen stond er gisteren weer een bariton op het podium van deSingel voor een liedrecital. De jonge Duitse bariton Samuel Hasselhorn vormt een liedduo met de pianiste Takako Miyazaki. Ze brachten een klassiek programma met Schubert-liederen en Schumanns Dichterliebe.

Ik heb Samuel Hasselhorn een aantal jaren geleden al eens gehoord tijdens een "master class" in Schwarzenberg en was toen niet echt overtuigd. Ondertussen is hij verder geëvolueerd, maar er blijft nog ruimte om te groeien, zowel vocaal als interpretatief.

De uiteinden van zijn stem klinken nog wat week. In de hoogte weerklinkt soms een ongemakkelijk vibrato. Hij zingt dan wel alle hoge opties van Dichterliebe, maar soms is het met de billen dichtgeknepen. In de laagte zou het geen kwaad kunnen als hij af en toe wat basresonantie toevoegt. Dat geeft wat meer textuur aan zijn stem en komt ook zijn interpretatie ten goede... bijvoorbeeld in Erlkönig kan dat helpen om de vader beter te karakteriseren. Ook in liederen als Im Rhein, im heiligen Strome had ik graag wat meer gewicht gehoord.

Er bestaat geen twijfel over zijn capaciteiten als intelligente liedzanger, al is de uitvoering nog niet wat hij graag zou willen. Hij begon met een te dramatische verteller aan Erlkönig, waardoor ik me afvroeg waar hij met zijn interpretatie naartoe gaat. In het begin past hij zijn stem nog aan voor de drie andere karakters, maar - zoals trouwens bij veel andere zangers - halverwege vloeit dat onderscheid in elkaar. Hij lost dit op door voor elk karakter naar een andere hoek van de zaal te kijken, maar hij doet dit iets te nadrukkelijk waardoor het te ingestudeerd overkomt.

Anderzijds zijn er ook wel pareltjes. Wanderers Nachtlied of Litanei auf das Fest Allerseelen werd mooi ingetogen vertolkt. Ihr Bild uit Schwanengesang kreeg dan weer de nodige geconcentreerde intensiteit mee. Maar Der Wanderer (Schlegel) mocht wel iets meer lichtheid hebben.

Ik was daarentegen wel onder de indruk van zijn pianiste. Takako Miyazaki speelt virtuoos met een klare lijn en veel aandacht voor nuance. Vooral in de piano-naspelen van de Dichterliebe-liederen kan ze zich uitleven. Het is ook een plezier om haar te zíen spelen... bijvoorbeeld, weer in Erlkönig zie je haar gelaatsuitdrukking zich aanpassen aan de tekst. Of in Taubenpost klaart haar gezicht op als de Sehnsucht plaats maakt voor vreugde. In Ich grolle nicht zien we dan weer een verbeten trek.

Publicatie: donderdag 26 februari 2015 om 11:12
Rubriek: Liedrecital