Christopher Maltman in deSingel

Roger Vignoles zet momenteel alle Strauss-liederen op plaat bij Hyperion. Vorig seizoen was hij dan ook te gast in deSingel voor de Strauss-dag, waar hij een eerste Strauss-recital begeleidde (waar ik niet bij was). Vandaag had hij de Britse bariton Christopher Maltman meegebracht voor een tweede recital.

Op het programma stond niet alleen Strauss, maar ook Hugo Wolf. Vorige week ondernam Stéphane Degout nog een poging om een aantal Mörike-Lieder te zingen. De confrontatie met de vertolking van Maltman is als dag en nacht. Daar waar Degout geen flauw benul had van Wolf-liederen, bracht Maltman een zeer expressieve vertolking.

Die expressie situeert zich op alle vlakken. Hij acteert ook verschillende liederen uit, wat bij andere zangers soms enerverend kan werken... vooral als ze dat doen om hun vocale tekortkomingen te verdoezelen. Bij Maltman is het een extraatje. Zijn brede bariton reikt van warme diepe tonen bij het begin van Der Genesene an die Hoffnung tot een licht-speelse vertolking van Der Gärtner.

Een lied als Der Feuerreiter is een feest om naar te luisteren. Hij beschikt over de mogelijkheid om de spanning op te bouwen én vast te houden. Bijvoorbeeld in de laatste strofe van Der Feuerreiter lijkt alles even stil te vallen in de maten rond "Husch, da fällt's in Asche ab", maar toch blijf je gespand zitten luisteren op wat nog komen gaat.

Een paar grappige liederen ontbraken ook niet. Zo bracht hij een hilarische vertolking van Zur Warnung. Het mooie daaraan was dat hij de structuur van het lied niet vergat. Het begint met een ontwakende dichter na een zware nacht. Halverwege zingt de muze een karamellenvers. Veel zangers vergeten na dat moment van inspiratie om terug te keren naar de dronken stem waarmee ze begonnen zijn. Maltman doet het perfect.

Na de pauze was het dan de beurt aan Strauss, waarbij ze vooral de onbetreden paden verkenden. De enige toegevingen waren het slotlied Zueignung en Allerseelen als het enige bisnummer. Ze begonnen bijvoorbeeld met de vijf liederen van het Opus 15, liederen die me niet echt aanspraken, met uitzondering van Winternacht.

Het tweede groepje liederen vond ik interessanter met virtuoze liederen als Am Ufer of een indrukwekkende vertolking van Lied an meinen Sohn... gevolgd door een een pareltje als Gefunden waarin Maltman nog eens zijn mezza voce en ragzuivere hoogte kon laten horen. Een uitermate geslaagde start van het liedseizoen in deSingel.

Publicatie: donderdag 18 september 2014 om 21:52
Rubriek: Liedrecital