Les trois Sopranos in Ukkel

Les trois Sopranos is een nieuwe formatie rond drie jonge Belgische sopranen. Vandaag gaven ze in het Cultureel Centrum van Ukkel de première van hun nieuw programma "Les Grandes Héroïnes de l'Opéra", opgebouwd rond bekende opera-aria's. Ze werden daarbij aan de piano begeleid door Alberto Moro.

Het repertoire voor drie sopranen is uiteraard nogal beperkt, dus gaven ze een draai aan de aria's zodat ze die als duet of trio konden zingen. Ze begonnen en eindigden bijvoorbeeld de avond met Norma, respectievelijk Casta Diva en het duet Si, fino all'ore, uitgevoerd als trio... sterk vergelijkbaar met wat "de drie tenoren" indertijd ook deden. De Juwelenaria werd dan weer een hilarisch trio, of het Bloemenduet werd gezongen door één Mallika en twee Lakmés. Maar tussendoor kregen ze elk ook een paar solomomenten.

De drie sopranen vormen een heterogene groep, zowel op het vlak van stemtype als op het vlak van stemkwaliteit. Anne Renouprez is de zangeres waar nog wat werk aan is. Haar stemplaatsing is eerder horizontaal dan verticaal met alle gevolgen vandien op het vlak van intonatie of vervormde klinkers. Vooral haar "E strano... Sempre libera" was pijnlijk met daarbovenop ook nog eens een uitgewassen staccato.

Elise Gäbele komt uit de Muziekkapel en is voor het Muntpubliek waarschijnlijk geen totaal onbekende naam. Ze heeft een vergelijkbare leggiero-stem als Renouprez, maar ze scoort beter op het vlak van tekstprojectie en interpretatie. Ik vermoed zelfs dat er een uitstekende liedzangeres in haar schuilt. Haar hoge noten zijn ook goed. Ze zongen bijvoorbeeld Der Hölle Rache als duet en de stratosferische loopjes gaan Gäbele een stuk beter af. Maar toch sluipt er soms een flakkerende sirene in haar hoge noten, zoals op het einde van O luce di quest'anima, met een wapperende kinnenbak die me dan weer bezorgd maakt.

Karen Vermeiren is een totaal ander kaliber sopraan. Zij heeft een knoert van een stem, die ze goed onder controle heeft. Ze zingt met een uitstekend - ik zou zelfs durven zeggen, ouderwets - stijlgevoel, wat haar vertolking van Vissi d'arte aangrijpend maakte. Ook indrukwekkend was de manier waarop ze het lage register in het Norma-duet zong met goed dragende mezzo-klanken. Ze heeft het soort stem waarvan ik me kan voorstellen dat ze ermee op termijn in het grote spinto-repertoire terechtkomt.

Publicatie: zaterdag 6 december 2014 om 00:06
Rubriek: Concert