IMKEB 2004 - Finale, dag 3

De twee laatste finale-avonden komen alle kandidaten voor een tweede keer langs, voor het andere deel van het repertoire.

En we kregen meteen de aangename vaststelling dat Aile Asszonyi haar stem van de halve finale teruggevonden heeft ! Zelfs de lage noten, die er eergisteren met moeite doorkwamen, blijken nu geen probleem meer te zijn. Ze zong twee aria's die we gisteren ook al gehoord hebben. Cleopatra's "Piangeró la sorte mia" kan rustig naast Guilmette's vertolking staan. Er klinkt zelfs wat meer gevoel door en haar romige stem klinkt ook iets aangenamer. Ze was wel een stuk boeiender dan Axentii met haar interpretatie van Dido's Lamento... alleen haar Engels kan nog wat beter. In allegeval stijgt ze na deze avond terug op mijn ranglijst.

Johannes Schendel was vanavond waar hij thuishoort. Met zijn eenvoudige vertolking van Bachs "Et in spiritum sanctum" uit de Hohe Messe laat hij de muziek voor zich spreken. Hij eindigde ook met Bach... met een "Mache dich, mein Herze, rein" waar ik toch even stil van werd. Tussendoor zong hij ook nog een heel stijlvolle "The trumpet shall sound" uit Messiah. Ook hier kwam even de liedzanger om de hoek kijken, vooral in het recitatief. Vanaf het begin als hij 'Behold, I tell you a mystery' zingt, grijpt hij de aandacht. Net met die subtiele beklemtoningen van "behold" en "tell" wil hij zeggen "let op, iedereen... ik moet iets vertellen"... en dat doet hij dan ook. Daarna vergeef ik hem alles... ook die paar slordigheidjes in een staccatopassage. De aria "What power art thou" uit King Arthur hebben we al twee keer eerder gehoord, maar het was pas nu met Schendel dat alles op zijn plaats valt. De spanning is er en elke lijn wordt met een subtiele crescendo opgebouwd tot een intermediaire climax, maar zonder boven mezzoforte uit te stijgen. Hoeft het nog herhaald te worden dat zijn woordprojectie quasi-perfect is in alles wat hij zingt ? Voor wie het nog niet duidelijk zou zijn... Johannes Schendel is mijn absolute favoriet voor de titel, maar ik vrees dat de voorkeur van de jury toch eerder zal uitgaan naar een flamboyantere operastem.

Verdi, Rossini of Handel... voor Lionel Lhote is het allemaal één pot nat, zowel qua interpretatie als qua stijl als qua stem. Zijn uitvoering van "The trumpet shall sound" miste elke finesse. "Revenge, Thimotheus cries" uit Alexander's Feast kan daarentegen wel een stevige operabenadering verdragen. Ik veronderstel dat hij beide aria's in het Engels gezongen heeft, maar dat was niet helemaal duidelijk.

De Koreaan Hye-Soo Sonn had een mooi operaprogramma opgesteld met Verdi ("Ella giammai m'amó"), Mozart (nog eens Leporello's cataloogaria) en Wagner (Dalands "Mögst du mein Kind"). Spijtig dat het weer allemaal hetzelfde klonk. Hij had zelfs het idee om de Cataloogaria te verlevendigen met allerlei illustratieve gebaren, waarvan het ene al lachwekkender was dan het andere. Als hij datzelfde effect nu eens met zijn stem zou proberen te bereiken...

Teodora Gheorghiu bracht twee klassiekers uit het coloratuurrepertoire: "Ah, non credea mirarti" uit Sonnambula en Zerbinetta's "Grossmächtige Prinzessin". Ze heeft een warmere stem dan de doorsnee coloratuursopraan en - zoals eerder ook al gezegd - blijft haar uitspraak overal even degelijk...

Shadi Torbey mocht de avond afsluiten met de concertaria "Per questa bella mano" en "Deh, ti ferma" (uit Rossini's Semiramide). Zijn stem komt ook in dit repertoire ongepolijst over... maar dat neemt niet weg dat hij een interessant geluid heeft, met goede lage noten en een degelijke uitspraak.

Nog één avond te gaan en we kennen de zes laureaten.

Publicatie: zaterdag 15 mei 2004 om 10:25
Rubriek: Concert