Brenda Rae in Schwarzenberg

Het Schubertiade-concert van gisteren was eerder kamermuziek dan een liedrecital. Centraal stond de combinatie van piano en klarinet... af en toe aangevuld met een sopraanstem.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Klarinettist Martin Fröst en pianist Roland Pöntinen brachten in de eerste helft van het concert een Frans programma met werken van Debussy, Chausson en de sonate van Poulenc (een leuk werkje dat hij voor Benny Goodman gecomponeerd heeft). Na de pauze stond de Brahms-sonate Opus 120/1 op het programma.

De klarinet blijkt uitermate geschikt om het muziekinstrument van een herder te evoceren. Brenda Rae - na Carolina Ullrich, nog een jonge sopraan die haar Schubertiade-debuut maakt - zong dan ook Meyerbeers Hirtenlied en - onvermijdelijk - Schuberts Der Hirt auf dem Felsen. Tussendoor hoorden we nog Helenes romanze Ich schleiche bang und still herum uit Schuberts Singspiel Die Verschworenen.

Ik heb de Amerikaanse sopraan onlangs nog als Musetta gehoord in Frankfurt. In de veel kleinere Angelika-Kauffmann-Saal projecteert haar stem als een laser. Maar het is een relatief lichte stem en het verbaast me om in haar biografie te lezen dat ze rollen als Violetta en Konstanze op haar repertoire heeft.

Interpretatief lag de romanze haar het best. Ze weet het gevoel van de verloren geliefde goed over te brengen, al is er nog wat werk aan haar dictie. Het pastorale Hirtenlied kwam minder goed uit de verf. In Der Hirt auf dem Felsen was ook het middenstuk - "In tiefem Gram verzehr' ich mich" - het meest expressief. Ze zong moeiteloos de loopjes en de hoge noten van het virtuoze slot, dat ze als bis nog eens herhaalden.

Publicatie: dinsdag 18 juni 2013 om 16:25
Rubriek: Liedrecital