Die Walküre I in het PSK

Het eerste bedrijf van Wagners Die Walküre wordt wel vaker uit zijn verband gerukt en concertant uitgevoerd, omdat je met een minimale bezetting toch een min of meer afgerond stuk opera kunt uitvoeren. Gisteren was dat ook het geval in het PSK.

Vooraf speelde het Budafest Festival Orchestra, met dirigent Iván Fischer, het symfonisch gedicht Tasso - Lamento e Trionfo van Liszt. Dat was maar een vingeroefening voor het "echte" werk, maar toonde wel al wat het orkest in zijn mars heeft.

Robert Dean Smith en Petra Lang zongen de tweeling, Siegmund en Sieglinde. Alfred Reiter was Hunding.

Het gebeurt wel vaker dat mezzo's de randen van hun "Fach" aftasten op zoek naar de zogenaamd interessantere sopraanrollen. Vooral de grenzen met een dramatische Wagner-sopraan zijn nogal vaag... wie wil er nu Brangäne zingen, als er een waterkansje bestaat dat Isolde ook wel binnen je bereik ligt ?

Petra Lang kan ook niet aan deze drang weerstaan, alleen stoeit ze met de verkeerde rol. Sieglinde vraagt een echte jugendlich-dramatische sopraan en niet een "halve" sopraan. Dat wil niet zeggen dat ze de noten niet kan zingen - daar was niets op aan te merken - maar als alles overgoten wordt met een mezzo-getimbreerde saus, dan verandert Sieglinde al snel in de tweelingszus van Fricka. Anderzijds was Petra Lang de enige die me toch even kippenvel bezorgde, namelijk op het moment van de herkenning als ze Siegmunds naam noemt.

De rol van Siegmund is ook zo'n dubbelzinnige zaak. Aan de ene kant verwacht je een Heldentenor, maar toch ook niet te donker om de jongeling geloofwaardig gestalte te geven. Robert Dean Smith heeft wel degelijk de juiste stemkleur voor de rol, maar hij zingt niet altijd even juist en de hogere noten klinken wat genepen. Het ontbreekt hem wel aan gewicht voor de meer heroische uitbarstingen. In "Ein Schwert verhieß mich der Vater" komt normaal gesproken hét kippenvelmoment van heel het bedrijf... als hij in paniek "Wälse! Wälse!" roept. Ik verwacht niet dat hij uit de bol gaat zoals Lauritz Melchior placht te doen... maar wat Robert Dean Smith eruit perste, was wel heel zwak. Zijn "aria" Winterstürme wichen dem Wonnemond was wel mooi gezongen.

Maar ongeacht de zangers, één bedrijf van Wagner is nog altijd te verkiezen boven twee volledige operaatjes van Charpentier... al is het maar omwille van de aanwezigheid van een "echt" orkest.

Publicatie: woensdag 21 januari 2004 om 23:00
Rubriek: Opera