Il Grand' Inquisitor

IMKEB 2008 - Halve finale, dag 3

De laatste dag van de halve finale liepen er precies meer cameramensen dan gewoonlijk door het Conservatorium. Ongetwijfeld wilde iedereen de reacties van de twee Belgische kandidaten vereeuwigen. Ze traden na elkaar op tijdens een nadmiddagsessie die teleurstellend zwak was.

De sopraan Yoon Jung Nan (Zuid-Korea, 27 jaar) was echter eerst aan de beurt. In Canzone werd al meteen duidelijk dat haar hoogte niet mooi afgerond klinkt. Om een of andere reden had ze ook Marguerites Juwelenaria op haar repertoire gezet, alhoewel ze geen deftige triller kan zingen. Che il bel sogno uit "La rondine" kon me ook niet charmeren en ze zong Pamina's Ach, ich fühl's zonder gevoel en met te veel onzuiverheden. Ze eindigde met de muzieknoten van Strauss Cäcilie, maar zonder de poëzie achter die noten.

De bas-bariton Sébastien Parotte (België, 24 jaar) bevestigde volledig mijn eerste indruk. Hij begon met Canzone volledig op kracht te zingen en niet op zijn adem, waardoor ik me niet afvroeg óf hij zou kraken, maar wanneer dat zou gebeuren. Dat gebeurde in het vierde werk, Schuberts Gruppe aus dem Tartarus. Met zijn Duits zou hij kunnen solliciteren voor een rolletje in "Allo, allo". Met Ravels Evidemment, elle me congédie uit "L'heure espagnole" bespeelde hij met succes het publiek. Hij eindigde met The owl and the pussy-cat. Uit zijn gedoe maak ik op dat het waarschijnlijk grappig zou moeten zijn, maar ik verstond geen gebenedijd woord van wat hij zong... 't zal wel aan mij liggen, zeker ?

Het optreden van de sopraan Iris Luypaers (België, 26 jaar) werd bijkomend geanimeerd door een rondfladderende vleermuis in de zaal. Ze opende met Piangerò la sorte mia. In het eerste deel kon ze me ontroeren, maar het snelle middendeel vertoonde te veel onjuistheden. Na een rustige "pensoso" uitgevoerde Canzone zong ze een mooie Lorelei van Liszt. Ik had wel de indruk dat er wat keelklanken in haar hoogte slopen. Zij zong ook Pamina's aria, waarbij ze extra ademteugen nodig had om door de lange lijnen te geraken. Ik vond haar in de eerste ronde een stuk overtuigender, maar ik zou haar toch selecteren voor de finale.

Ik weet niet goed wat ik aanmoet met de sopraan Tatiana Trenogina (Rusland, 27 jaar). Ze heeft een grote lyrische stem, maar ik had constant het gevoel dat ze net een vak te zwaar zong. Het begon al met een overdramatische Canzone, waarbij haar forte hoge noten het soort zijn dat ruiten en ander glaswerk kan doen springen. Liù's Tu che di gel sei cinta leek me a priori ideaal voor haar stem, maar ze heeft een vreemd onstabiel vibrato. Als ze later overschakelde op Wagner en Elsa's Einsam in trüben Tagen, was haar vibrato helemaal niet meer onder controle. Het klinkt allemaal onrustwekkend, maar ik ben wel benieuwd te horen hoe haar stem zich in het PSK gedraagt.

De sopraan Gabrielle Philiponet (Frankrijk, 27 jaar) heeft weliswaar een ronde en homogene klank, maar haar prestatie in haar geheel was wisselvallig. Ze begon al met een uiterst zwak Elfenlied van Hugo Wolf. De eerste paar zinnen zijn cruciaal om de rest van het lied te begrijpen, maar daar maakte ze een onverstaanbaar rommeltje van. Later zou ze hetzelfde doen met Korngolds Sommer. In Canzone ging ze ook de dramatische toer op. Rameaus Formons les plus brillants concerts, de aria van La Follie uit "Platée", zong ze met verrassend zwakke dictie. Het klonk ook allemaal nogal kleinschalig. Daarna werd het iets beter. Aspasia's aria Nel grave tormento kende een paar mooi staccato loopjes, en ook Urbains Nobles Seigneurs, salut uit "Les Huguenots" was redelijk in orde. Tussenin had ze ook nog een delicate C'est l'extase van Debussy gezongen.

De mezzo Bernadetta Grabias (Polen, 29 jaar) viel weer op met haar timbre, dat uit dezelfde familie komt als haar landgenote Ewa Podlès. Ik vond Dorabella's Smanie implacabilli in zijn geheel mooi, maar ze kan nog iets meer overdrijven met sospir'en. Barokpuristen zullen waarschijnlijk hun tenen krullen als ze haar vibrato horen in Monteverdi's Lasciate mi morir... maar ik vind de combinatie met haar uitgewrongen emoties prachtig. Ze zong weliswaar een meeslepende Canzone, maar uit Après un rêve blijkt dat ze weinig affiniteit heeft met liedgenre. In contrast daarmee was Carmens Seguidilla wel opwindend, alleen spijtig dat ze geen Frans kan zingen.

De mezzo Theresa Kronthaler (Duitsland, 28 jaar) maakte iets minder indruk dan verleden week. In Berlioz' Sur les lagunes klonk ze wat genepen en Bachs Erbarme dich was een ongelukkige keuze omdat ze maar moeilijk een egale legatolijn kon vasthouden. Ik vond het een goede vondst om Bergs Schlafen, schlafen naadloos te laten overgaan in Canzone. Ze was ook een van de betere uitvoerders van het opgelegd werk. Ze eindigde in (operette)stijl met Spiel auf deiner Geige van Robert Stolz.

Er is één constante in de manier waarop de sopraan Helen Kearns (Ierland, 26 jaar) zingt. Als een lijn stijgt, dan maakt ze er ook telkens een crescendo van. Dat werd een eerste keer duidelijk in Ach, ich fühl's, maar ook in Schuberts Gretchen am Spinnrade. Handels Oh, had I Jubal's lyre zong ze met uitgemergelde coloraturen, maar Strauss Ständchen was wel charmant... maar het is niet voldoende om in "mijn" finale te geraken.

Als ik het voor het zeggen zou hebben, dan zou die finale er als volgt uitzien:

Publicatie: donderdag 15 mei 2008 om 08:33
Rubriek: Concert