Magdalena Kozena in het PSK

Magdalena Kozena heeft onlangs een nieuwe CD uitgebracht, Ah! mio cor, met uitsluitend Handel-aria's. Ze wordt daarbij begeleid door het Orchestra Barocca di Venezia onder leiding van Andrea Marcon. De maand november heeft ze uitgetrokken om een toernee langs verschillende Europese concertzalen te maken om die CD te promoten. Gisteren waren ze in het PSK.

Zoals gewoonlijk bestaat zo'n concert niet enkel uit aria's, maar wordt een grote hap van de avond ingenomen door instrumentale muziek. In dit geval waren dat vier concerto's van Vivaldi, voorafgegaan door de Sinfonia van Giustino. Ik vermoed echter dat de grote meerderheid van het publiek gekomen was voor Magdalena Kozena.

Haar eerste twee aria's waren opwarmertjes uit twee oratoria van Handel. With darkness deep as is my woe uit Theodora was een rustige opener, gevolgd door een energiek Oh! Had I Jubal's lyre uit Joshua. Meteen is de warmte van haar stem merkbaar, de vlekkeloze coloraturen en een eerste triller. Van die trillers zouden er nog meer volgen, in allerlei gedaanten.

Het eerst deel van de avond eindigde met de fabuleuze Scherza infida uit Ariodante. In deze aria zingt Ariodante zijn verdriet uit omwille van de vermeende ontrouw van zijn geliefde Ginevra. Kozena stopt echter niet bij dat verdriet, maar een hele reeks andere emoties passeren de revue. Het is ongelooflijk te horen op hoeveel manieren die twee woordjes "scherza infida" gezongen kunnen worden. De ene keer is het woedend, dan weer wanhopig, verontrust en vertwijfeld of zelfs liefdevol. Daarbij bestrijkt ze ook een heel brede tessituur. Tijdens het da capo-gedeelte duikt ze zelfs even in de kelder en haalt daar noten boven met een volheid, die zelfs een Ulrica jaloers zouden maken.

Na de pauze begon ze met Sesto's aria Cara speme, questo core uit Giulio Cesare. Enkel begeleid met een luit en een cello, houdt ze het heel simpel en ingetogen, maar des te aangrijpender. De titelaria van haar CD mocht natuurlijk ook niet ontbreken met een verscheurende uitvoering van Alcina's Ah, mio cor. Het spektakel vierde tenslotte weer hoogtij met Ariodantes Dopo notte. Een concert met in totaal zes aria's... het lijkt weinig, maar de intensiteit van de vertolkingen zorgde er toch voor dat het helemaal niet weinig aanvoelde. Er kwamen trouwens nog twee bisnummers. Het onvermijdelijke Lascia ch'io pianga en Ombra mai fu.

Heel het concert werd ook gefilmd door RTBF en zal ook door arte uitgezonden worden tijdens de kerstperiode. Het is een niet te missen uitzending. Maar tot het zo ver is, kan ik ook haar jongste CD met harte aanbevelen.

Publicatie: zondag 11 november 2007 om 09:38
Rubriek: Concert