Juliane Banse in Schwarzenberg

De Schubertiade Schwarzenberg werd stijlvol afgesloten met de sopraan Juliane Banse en pianist Martin Helmchen.

Hun programma begon en eindigde met Schubert met tussenin Franse liederen. Voor de pauze hoorden we liederen van Charles Koechlin... een componist die ik niet kende, maar waarvan Juliane Banse wel een dubbel-CD met zijn orkestliederen opgenomen heeft. Zijn stijl doet soms wat aan Fauré denken, zoals in Pleine eau, of ook aan Ravel, Dame du ciel bijvoorbeeld. Na de pauze stonden vier Franse liederen van Liszt naar gedichten van Victor Hugo op het programma met het onvermijdelijke Oh, quand je dors of Comment, disaient-ils met op het einde een perfect uitgevoerd triller. Haar Frans is trouwens even mooi als haar Duits.

Ook op andere vlakken kan Juliane Banse vereenzelvigd worden met perfectie. Elke noot is juist geplaatst, haar intonatie is loepzuiver en alles klinkt gewoonweg onwezenlijk mooi. Ook in de reeks Schubertliederen is alles zoals het zijn moet. Mijn enige bedenking is dat er wat veel introspectieve liederen op haar programma stond, die naar mijn smaak meestal ook net iets te traag uitgevoerd werden... wat het geheel soms wat langdradig maakte. Voor de goede orde werd tussendoor wel een Bei dir allein of een Im Frühling uitgevoerd tussen verschillende zon-maan-ster-liederen.

Met drie Liszt-bisnummers eindigde dit jaar mijn bezoek aan de Schubertiade... ik kijk nu al uit naar de editie van 2008.

Publicatie: maandag 10 september 2007 om 06:59
Rubriek: Liedrecital