Il Grand' Inquisitor

Diana Damrau & Ivan Paley - Myrten

Door al de "nieuwe" Mozart-opnames die wekelijks uitkomen, zou je haast vergeten dat het ook een Schumann-jaar is. Een nieuwe opname van Schumanns Myrten (Opus 25) probeert de balans terug een beetje in evenwicht te krijgen.

Mijn referentie voor deze cyclus is nog altijd de Banse/Bär-opname, maar deze versie met de sopraan Diana Damrau en de bariton Ivan Paley is een interessant alternatief. Aangezien deze cyclus relatief kort is, wordt de rest van de CD meestal opgevuld met bijvoorbeeld een aantal duetten van Robert Schumann. Maar bij deze CD wordt een andere oplossing gevonden.

Zoals bekend, was deze cyclus het huwelijkscadeau van Robert Schumann aan Clara Wieck. De brieven die Robert en Clara uitwisselden tijdens deze voor-huwelijkse periode worden als "vulling" gebruikt voor de CD. De cyclus wordt af en toe onderbroken om die brieven te laten horen. Ze worden niet droog voorgelezen, maar twee acteurs maken er een brievendialoog van die een inkijk geeft in het leven en de liefde van Robert (zijn brieven worden gelezen door Sebastian Koch) en Clara (vertolkt door Martina Gedeck). Verschillende brieffragmenten zijn welbekend, omdat ze vaak voorkomen in biografieën, programma- en CD-boekjes... maar er zijn ook veel originele brieven, die ik nog nooit gehoord had. Dergelijke brieven zijn uiteraard nooit bedoeld geweest om op deze manier gelezen te worden, maar waren enkel als communicatie tussen Clara en Robert bedoeld. De intieme sfeer die door de vertellers gecreëerd wordt, is daarom veel directer - soms zelfs enigszins voyeuristisch - dan wanneer je diezelfde brieven gewoon op papier zou lezen.

Muzikaal is het een degelijke uitvoering. Vooral Diana Damrau, die vooral furore maakt in het coloratuur-repertoire, blijkt ook een goede liedzangeres te zijn. Met haar mooi gevoerde stem bestrijkt ze een grote tessituur. Zelfs haar lage noten klinken opvallend stevig onderbouwd. Interpretatief is er nog wel veel ruimte om te groeien, veel subtiele (tekst)details worden nog over het hoofd gezien. Maar het is Ivan Paley die de zwakkere schakel is. Vooral als hij zijn stem onder druk zet in de grotere liederen, verliest zijn stem cohesie. Maar het timbre is meestal aangenaam ondanks een verdacht keelgeluid dat af en toe binnensluipt.

Er werd vooral veel aandacht geschonken aan het ontwerp van het CD-doosje met allerlei uitklappende foto's en overbodige schilderijreproducties van Marcos Paley, maar de rest van de documentatie is nogal mager. Het boekje bevat wel de liedteksten (met een Engelse vertaling), maar over de brieven wordt met geen woord gerept... zelfs niet wanneer ze geschreven zijn. De teksten van de brieven staan wel op een website, maar zonder vertaling. Dat is spijtig, want ik vrees dat ze daardoor de markt voor deze CD nodeloos beperken.

Publicatie: donderdag 10 augustus 2006 om 16:08
Rubriek: CD & DVD