Cosi fan tutte in Luik

Net zoals de Munt, viert de Waalse Opera het Mozartjaar met een opvoering van Cosi fan tutte. Zij hernemen de productie van Philippe Sireuil uit 2002, die ik indertijd om een of andere reden gemist heb. Dit is waarschijnlijk een van de meest schitterende producties, die ze in Luik in hun repertoire hebben.

Het is een enscenering waarin alles klopt en waar heel veel aandacht gegeven wordt aan allerlei details. Het eenheidsdecor van Didier Payen is een soort ouderwets badhuis met links en rechts een reeks deuren van kleedhokjes met daarboven een balkon, verder een planken vloer en achteraan een proscenium met een gordijn. Af en toe wordt er een zetel op de scène gezet, maar al de rest komt van het briljante acteurspel... alhoewel de Ferrando zich af en toe laat verleiden tot overacting.

De bezetting is als geheel wel overtuigend, maar individueel zijn er wel een aantal zwakke punten. Barbara Haveman is over het algemeen een degelijke Fiordiligi. Maar als ze aan haar twee grote aria's begint, lijkt het wel alsof Mozart iets onzingbaars gecomponeerd heeft. "Come scoglio" is overdreven dramatisch en de lage noten worden eerder gesproken dan gezongen. "Per pietà" was gewoon pijnlijk om horen. Yves Saelens kennen we vooral van kleinere rollen in de Munt en de Vlaamse Opera. In Luik krijgt hij Ferrando en daarin creëert hij af en toe mooie momenten zoals in "Un aura amorosa". Maar zijn luidruchtige, sissende ademteugen zijn wel zeer irritant. Patricia Fernandez en Olivier Lallouette zingen respectievelijk een correcte Dorabella en Guglielmo.

Maar het grote plezier komt van de twee "intriganten". Virginie Pochon is een speelse Despina. En Lionel Lhote is een verrassend goede Don Alfonso. Tot nu toe vond ik hem meestal maar een eenzijdige zanger. Maar als Don Alfonso combineert hij verfijning met sarcasme en ironie. Bijvoorbeeld zijn kort recitatief "Non son cattivo comico !" - het kan niet meer toepasselijk zijn - is een geniaal voorbeeld van expressie en klankkleur.

Maar het is dus vooral Sireuil die de hoofdvogel afschiet. Als volgend jaar zijn regie van Pelléas et Mélisande zelfs maar in de buurt komt van deze Cosi, dan zou dat wel eens heel mooi kunnen worden.

Publicatie: woensdag 24 mei 2006 om 18:26
Rubriek: Opera