The merry widow in Oudergem

De Brussels Light Opera Company is dertig jaar geleden begonnen als de "Brussels Gilbert & Sullivan Society". Ondertussen voeren ze ook andere lichte stukken dan G&S op, maar meestal wel in het Engels. Dit weekend spelen ze nog een paar keer Franz Lehars Die lustige Witwe - omgedoopt tot The merry widow - in het Cultureel Centrum van Oudergem.

Het feit dat deze operette precies 100 jaar geleden, in 1905, in Wenen gecreëerd werd, verklaart de keuze. Daarom ook waarschijnlijk dat zowel de Vlaamse als de Waalse Opera het werk dit seizoen programmeren. Deze productie was ook het regiedebuut van Aga Winska... de winnares van de eerste Konigin Elisabethwedstrijd voor zang in 1988. Je moet van dergelijke producties uiteraard niet veel meer verwachten dan dat de dialogen, de aria's en dansjes zich afspelen voor een geschilderde achtergrond. En dat was het dan ook wat er te zien was. Daar is niets mis mee, creatieve regisseurs zien we al genoeg in de "echte" operahuizen.

Het niveau van de zangers kan - in het beste geval - omschreven worden als het betere amateurniveau. Sommigen halen zelfs dat niet, maar dat wordt dan gecompenseerd door geëngageerd acteerwerk. Het beste voorbeeld hiervoor is John Robinson in de rol van de ambassadeur. Aangezien hij de eerste aria heeft, begon ik even te twijfelen of het wel zo'n goed idee was om naar deze voorstelling te komen aangezien hij eigenlijk geen stem heeft. De andere protagonisten waren in allegeval beter opgewassen tegen wat Lehar geschreven heeft.

Zowel Sophie de Sade, die de titelrol Anna Glavari zong, als Andrew Pimm (Camille) hebben mogelijkheden. Ik moet nog wel een kanttekening maken bij Sophie de Sade aangezien haar gezongen Engels het minst verstaanbaar was van de hele bezetting. De andere sopraanrol, Valencienne, scoorde op dat vlak een stuk beter. Bridget Peirson-Davis lijkt me iemand te zijn die al jaren meedraait in dit repertoire en het aplomb en de naturel waarmee ze Valencienne speelt, straalt ervan af. Ik weet niet goed wat ik van Alan Mackenzie moet denken. Hij speelt de rol van Danilo wel goed. Maar aangezien het - na Anna - de belangrijkste rol is, had ik hier ook vocaal iets meer verwacht. Zijn hoogte is veel te beperkt om echt te overtuigen.

Het is natuurlijk niet wat men gewoon is te horen in De Munt of andere operahuizen, maar het is wel een leuke, onderhoudende avond. En je gaat gegarandeerd fluitend naar buiten...

Publicatie: zaterdag 3 december 2005 om 09:41
Rubriek: Operette