Bonaldo Giaiotti in Mons

De organisatie de 4 Seizoenen van Brussel organiseerde in het Théâtre Royal de Mons een concert met als titel "Hommage à Ettore Bastianini". Als publiekstrekker hadden ze er "en présence de Carlo Bergonzi" bijgezet... maar Bergonzi was ziek. Hij liet wel een tekstje over Bastianini voorlezen. Het concert bestond uit Italiaanse aria's, omkaderd door de ouvertures van Barbiere en Forza en het intermezzo uit Cavalleria... kan het origineler ?

Bergonzi is ondertussen al 80, maar de zangers die het concert zongen, zijn ook al een tijdje de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd, met één uitzondering. De jonge sopraan Miriam Venneri mocht met wisselend succes een paar aria's van Puccini zingen.

De Italiaanse bas Bonaldo Giaiotti (Scala-debuut in 1958, hij moet toen 26 geweest zijn) zong de meeste aria's... van La calunnia tot Ella giammai m'amo. Als je hem het podium op ziet komen, dan krijg je bijna medelijden dat ze een oude man zo iets aandoen. Maar als hij zijn mond opdoet, dan komt daar een gigantische stem uit met een prachtig bas-timbre. Het is het soort stem dat je alleen nog maar hoort op oude opnames uit de jaren '50 en '60. Hij heeft zijn vibrato nog verrassend goed onder controle, zijn hoge noten - jawel, zelfs voor een bas - stralen en zijn Italiaans is van het mooiste wat ik ooit al gehoord heb. Echt een ongelooflijke stem. Nog maar eens een bewijs dat basstemmen meestal beter conserveren dan bv. sopranen.

De andere veteraan was de bariton Giorgio Zancanaro. Hij is weliswaar een paar jaar jonger dan Giaiotti, maar hij vertoont wel al sporen van ouderdom. Vooral zijn legato wil niet altijd mee, wat vooral in Di provenza een probleem was. Maar het vuur brandt nog en de "italianità" druipt er vanaf. Het is zingen met het hart op de tong. Ze sloten samen het orkest af met het ultieme bas-bariton-duet. Bellini's Suoni la tromba vormde de culminatie van een concert dat het bloed en de adrenaline sneller liet stromen.

Publicatie: donderdag 28 april 2005 om 22:43
Rubriek: Concert