Der Bettelstudent in Bad Ischl

Der Bettelstudent behoort dan wel tot de bekendere operettetitels (de eerste decennia na zijn creatie werd hij pakweg 5000 keer opgevoerd), maar het heeft toch tot gisteren geduurd dat ik Millöckers operette voor het eerst live hoorde.

Symon Rymanowicz (foto © www.fotohofer.at)

Het uitgangspunt van de operette is het feit dat Oberst Ollendorf zich wil wreken op Laura die hem op een bal met een waaier een klap gegeven heeft nadat hij haar op de schouder gekust had. Hij haalt daarvoor twee gevangenen uit de gevangenis, Symon Rymanowicz (de "Bettelstudent") en Jan Janicki, en belooft hen de vrijheid als Symon zich uitgeeft voor een Poolse prins en met Laura trouwt. Na een hoop verwikkelingen, waarbij Jan ook verliefd wordt op Laura's zus Bronislawa, komt uiteraard alles goed.

De regisseur Angela Schweiger vond het nodig om er een raamvertelling van te maken die zich afspeelt in 1989 in plaats van 1704. Voor de ouverture zien we twee jongeren, Symon en Jan, die opgepakt worden door de politie. In de gevangenis vindt Symon tussen zijn (illegale) CD's een opname van "Der Bettelstudent", hij begint ernaar te luisteren en zo komt hij in zijn droom terecht in het verhaal van de operette. Het slot, waarbij de Poolse revolutionairen Krakau heroveren, valt dan samen met de val van de Berlijnse muur. Het is een overbodige toevoeging en maakt alles nodeloos ingewikkeld.

De kwaliteit van de bezetting is nogal wisselvallig. De titelrol was gelukkig wel uitstekend bezet met de tenor Paul Schweinester en hij zingt dan ook een prachtige "Ich knüpfte manche zarte Bande". Ook Laura is met Corina Koller mooi bezet, ze zingt met een warme lyrische sopraan. Christoph Gerhardus is als Jan Janicki dan weer constant op zoek naar de juiste toon, en vindt die zelden. Zeker in het duet met Bronislawa "Durch diesen Kuss sei unser Bund geweiht" worden zijn intonatieproblemen heel pijnlijk. Loes Cools zong Bronislawa met een frisse, lichte en presente sopraan. Gräfin Palmatica, de moeder van de twee zusjes, werd gezongen door Miriam Portmann... ze kreeg na het vrouwen-Terzett zelfs een geïmporteerde aria, ongetwijfeld om een scènewisseling mogelijk te maken. Martin Achrainer was tenslotte een degelijke Oberst Ollendorf, al klonk zijn openingsaria "Ach, ich hab' sie ja nur auf die Schulter geküsst" nog wat rommelig. Maar hij herpakte zich met het expressieve couplet "Seit ich als Feldherr tätig".

Een festival als dat in Bad Ischl is lovenswaardig om het operette-genre levend te houden. Het is alleen spijtig dat er in Bad Ischl geen deftige zaal is. Het "Kongress & TheaterHaus" blijft akoestisch behelpen, in het bijzonder omdat alle zangers versterkt moeten worden. Hoe dan ook, volgend jaar is er weer een Lehar-Festival met "Orphée aux enfers" (waarschijnlijk in de Duitse versie "Orpheus in der Unterwelt"), "Eine Nacht in Venedig" en "Die Blaue Mazur".

Publicatie: vrijdag 2 augustus 2024 om 09:37
Rubriek: Operette